Maandag vond het kort geding plaats over de Transavia-seksrel. Het betreft de zaak over het uitgelekte dagboek van een purser die haar sekscapades met collega’s beschreef. Die amourettes vonden onder meer plaats in de cabine van een vliegtuig terwijl het onderweg was naar een van de Transavia-vakantiebestemmingen. De bedrogen echtgenoot van de purser ontdekte het dagboek op haar laptop. Hij stuurde mailtjes naar degenen met wie volgens het dagboek intiem contact was geweest en dreigde de notities verder openbaar te maken. Het kort geding eindigde in een schikking en de rest van het dagboek blijft (voorlopig) geheim.

Hoe kan het zover komen dat jouw partner jouw dagboek op jouw laptop leest? Door te trouwen doe je geen afstand van het recht op privacy dat voor iedereen – ongeacht je burgerlijke staat –  geldt en is vastgelegd in de Grondwet. Ik kan ook geen andere wettelijke regel bedenken, op grond waarvan je een echtgenoot alles zou moeten vertellen en inzage moet geven in al je mails en apps en andere vastgelegde hersenspinsels.

Misschien zit die deeldrang in de mens zelf. Er gebeurt namelijk iets heel wonderlijks met veel mensen op het moment dat ze verkering krijgen. Met ingang van die datum lijkt het individu op te houden te bestaan. Er komt een gezamenlijk e-mailadres en op Facebook wordt de foto van degene op wiens naam het account staat, ingewisseld voor een foto waarop ook de nieuwe man of vrouw in zijn/haar leven prijkt.

Dit duurt veelal totdat a. de relatie over is, of b. er een kind komt. In dat laatste geval wordt de nieuwe man of vrouw op de foto ingewisseld door het kind. Er zijn ook jonge mensen die door het ‘ik ben voortaan ons’-virus geïnfecteerd worden. Ik hoorde ooit een briljante conversatie tussen twee studenten die een afspraak op een doordeweekse avond probeerden te plannen. Een van hen zei, terwijl ze de agenda’s op hun smartphones checkten: ‘Die avond heeft mijn vriendin voor ons een bankzitavondje gepland.’

En als je dan in een ‘ik ben voortaan wij’-bui al je inlogcodes en wachtwoorden aan je wederhelft (de geïnfecteerden duiden hun geliefde vaak met dat woord aan) hebt gegeven, moet je niet verbaasd zijn als je ex bij de (vecht)scheiding gebruik maakt van de opgedane informatie op jouw digitale toestellen en accounts. Oké, je voelt je teleurgesteld. En dat is nog terecht ook, want je hebt je wederhelft in vertrouwen en verliefdheid toegang verstrekt. Maar niet alleen je vertrouwen wordt geschonden, ook jouw privacy en die van diegenen met wie je communiceerde. Heb je ook nog eens zo’n spannend dagboek geproduceerd, dan wordt inbreuk gedaan op je auteursrecht wanneer je wederhelft het publiceert. En dan sta je op een grijze maandag in oktober samen voor de rechter, definitief genezen van het ‘ik ben voortaan wij’-virus.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld