Het is een mooie voor aan de wand, de politieke wijsheid ‘vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard’. Voor Rutte en zijn makkers uit het tweede kabinet vertrok het vertrouwen eerder nog per jachtluipaard. Waar menig kabinet nog wel een beetje van wittebroodsweken kan genieten, zat de nieuwe bruggenslaancoalitie vrijwel van meet af aan in een relatiecrisis. Niet zozeer onderling – PvdA en VVD houden nog net zo veel van elkaar als een paar weken terug – maar met de bevolking. En die bevolking, da’s het lastige, is straks ook weer het electoraat. Dus moest Rutte door het stof: ‘Sorry.’ Hij had niet goed zitten opletten als onderhandelaar en niet in de gaten gehad wat de effecten zouden zijn voor zijn achterban. Toch wat raar. Een toch niet geheel onervaren VVD-politicus die niet onmiddellijk door heeft wat het effect van nivellering is voor zijn eigen achterban. Je hoeft toch geen raketgeleerde te zijn om te weten dat de inkomenspositie van de gemiddelde liberale kiezer fors bovenmodaal is, en dat nivellering betekent dat daar dus het een en ander vanaf zal gaan. En als een liberaal ergens niet van houdt, dan is het van inleveren. Inleveren, dat doen de anderen. Bijstandstrekkers bijvoorbeeld, want dan gaan ze tenminste werken. Arbeiders, want dan maken de bedrijven tenminste weer winst. Studenten, dan studeren ze tenminste wat sneller. En ontwikkelingslanden, want die kunnen toch geen vuist maken en dan houden wij het geld lekker zelf. Het aardige is dat Spekmans feest van de nivellering nog steeds doorgaat. Niet meer via de ziektekosten, maar gewoon via de belasting. Het zal mij benieuwen of hiermee de kou uit de lucht is voor Rutte en zijn partij. Ik kan het mij nauwelijks voorstellen. Het zal de VVD-kiezer namelijk aan zijn liberale reet roesten door welke maatregel hij inlevert. It’s the nivellering, stupid! Dat worden nog aardig wat excuses van Rutte als de belastingaanslagen eenmaal binnen zijn.

Lees alle columns van Tom de Wit