Tijdens je coschap gynaecologie tuur je de hele dag in vagina’s – zo noemen wij ze althans. Patiënten tutoyeren hun geslachtsorgaan graag met (kijk)doos, vajayjay, flamus, mossel of foefje. Mensen verzinnen rare dingen op momenten van schaamte, maar ik heb ondertussen geleerd mijn gezicht op zulke momenten in de plooi te houden.

Laatst liep ik met het spreekuur van een gynaecoloog in een aparte kliniek mee. Een locatie een paar kilometer van het ziekenhuis vandaan. Na het verplichte praatje over de bloemetjes en de bijtjes (‘Nee mevrouw, een spiraaltje voorkomt níet dat u een soa krijgt) verplaatsten we ons naar de behandelkamer.

Toen mevrouw S. stijf van de zenuwen met ontbloot onderlijf klaar zat in die stoel, trok de gynaecoloog de la open om het spiraaltje te pakken. De la was tot haar grote schrik echter leeg. Meer vraag dan aanbod, want we hadden die ochtend al twee spiraaltjes geplaatst. Nu was de gynaecoloog aan de beurt om zich te schamen en geamuseerd sloeg ik het tafereel gade. Ze stamelde dat dit nog nooit voorgekomen was en belde naar de apotheek aan de overkant van de straat of ze daar nog spiraaltjes hadden. Ondertussen was mevrouw S. mopperend weer naar de omkleedruimte getrippeld om haar Evakostuum uit te doen. Ook bij de buren waren de spiraaltjes out of stock. ‘Dit wordt geregeld voor u, mevrouw. De Co fietst wel even op en neer naar het ziekenhuis.’

Oh? Zo worden die logistieke problemen dus opgelost. Goed, nu ben ik de beroerdste niet en vond ik het niet héél erg om de muffe spreekkamer even te verruilen voor het zonnetje buiten. Mevrouw S. motiveerde me nog extra door te vragen of ik toch wel binnen een half uur terug zou zijn. Ze had mijn Gazelle Swing die ik kreeg toen ik naar de middelbare school ging zeker nog nooit gezien? Mompelend dat ze haar werkafspraak al bijna gemist had, nam ze weer plaats in de wachtkamer en stoof ik de parkeerplaats af. Voorrang verlenen en stoppen voor rode lichten zat er die dag niet in. Alles voor de werkafspraak van mevrouw S. 22 minuten later stapte ik bewapend met een spiraal en een triomfantelijke glimlach de kliniek weer in. Eindelijk kon het proces om mevrouw S. voor een kleine koter te behoeden daadwerkelijk van start gaan. Ik voelde me de heldin van de dag.

Lees alle columns van De Co