Hier lig ik dan aan het strand van Porto, aan de vandaag wat nevelige monding van de Duoro. Ik kan niet anders, na vier dagen intensief spreken, praten, luisteren  en koortsachtig notities maken tijdens het jaarlijkse congres van de International Association for the Philosophy of Sport. Naast mij liggen enerzijds de Canadese hoogleraar sportfilosofie Angela Schneider, in 1984 in Los Angeles nog goed voor Olympisch roeizilver op de vier mét. En anderzijds natuurlijk mijn inmiddels vaste sportfilosofencongresmaatje Jésus Ilundain Agurruza, de razensnel denkende en nog razendsneller pratende Spaans-Amerikaanse fiets-, Kendo-, jacht-, zeil- en voetbalwijsgeer. Na een halfhartig gevecht tegen de woeste en vandaag ijskoude Atlantische baren zijn we zojuist knetterverbrand wakker geworden na een powernap van een uurtje. Die overigens broodnodig was na de voor mij korte en voor de immer doordenderende Jésus nog kortere zwoele Portugese nachten. Terwijl ik nog gedesoriënteerd in de hier en daar door helblauwe sportvlekken uitgebeten witte sluiers tuur, zitten Jésus’ duracellbatterijtjes alweer tjokvol elektriciteit. Dit jaar was er ook een viertal Spaanstalige sessies, ratelt hij met zijn rollende r. Waarom zouden we volgend jaar, wanneer we aanvang september in Fullerton zitten, op een dik auto-uur van Downtown LA, het toch wel erg moeizaam Engels sprekende contingent Japanners niet plezieren met een deelsessie in hun kelige moerstaal? En zullen we daar aan de West Coast ook weer, net als de afgelopen dagen in Porto, behalve ons eigen werk individueel presenteren en een dagdeel chairen niet een door ons begeleid expertpanel doen? Liefst over Zen en de kunst van fietsen. En, zoals we al vaker hebben besproken, moeten we niet nog meer doen met de snijvlakken van de analytische Angelsaksische, de wat breder uitwaaierende continentale en de Oosterse sportfilosofische traditie? En uiteraard bedenken we en passant ook alvast even wanneer we samen die prachtige klim uit de ronde van Californië vanuit Fullerton zullen doen, naar de 1967 meter hoge Mount Baldy (max. 23procent). Grote onderwerpen kortom. En dat allemaal terwijl te onzent, in onderwaterland, twee zojuist verkozen heren in wording zitten te kissebissen over een paar centjes meer of minder voor ditjes of datjes. Eigenlijk heb ik nog nooit een wonderlijker noch bewonderenswaardiger kerel ontmoet dan  Jésus. Het zou me niet verbazen als deze onkerkelijke, in zijn jeugd nog achter de Pamplonese stieren aanrennende, maar inmiddels  tot het vegetarisme bekeerde Hispanic ook nog over water kan lopen.

Lees alle columns van Mark Merks