En weer is het raak. Afgelopen zaterdag heb ik zelfs de run-bike-run te Borne moeten laten schieten.  Mijn traditionele lakmoesproef van 6,5 kilometer hard hollen, 30 fietsen en tot slot 4,8 kilometer iets minder hard hollen voor mijn jaarlijkse optreden op het open WK duatlon op de lange afstand in het Zwitserse Zofingen, komende zondag. Moe, ziek, zwak, misselijk. En bovenal hypergestresst. Elk jaar hetzelfde. Tijdens de zomervakantie ga ik telkens een dikke maand samen met mijn lief per fiets een maand ontstressen. Wat altijd prima lukt. Na twee dagen geven we ons volledig over aan de orde van de fiets, die schier eindeloze, geautomatiseerde cyclische repetitie die voldoende ruimte over laat voor het opzuigen van het landschap. De wereldfietser hopt niet als een backpacker van highlight naar highlight, maar is voortdurend al in walhalla. Cycling is like church, many attend but few understand, om met de fietswijsgeer Jim Burlant te spreken. Zo ook dit jaar weer in Laos en Thailand, landen die door hun boeddhistische inborst toch al uitnodigen voor het leven van dag tot dag. Daar hebben ze daar geen training mindfullness voor nodig. Maar eenmaal terug op de thuisplaat zijn alle voornemens om nu eens eindelijk gestructureerd en onbekommerd te werken aan dat verdomde proefschrift met de klinkende titel Cycling for Life af te ronden alras weer gesmolten. Als een bezetene ben ik weer bezig met de waan van de dag. Onderwijsklussen plannen, hertentamens nakijken, mensen achter de vodden aan zitten, zelf achter de vodden aan worden gezeten en op de valreep mijn presentaties voorbereiden over duursport en age-groupers voor een sportfilosofencongres over twee weken in Porto en een leuke Soeterbeeckactiviteit over Elfstedenkoorts. En ondertussen dus verschrikkelijk in de klamme stress  schieten. Heb ik met mijn 1101 loop- en 6290 fietskilometers wel genoeg getraind voor Zofingen, waar ik aanstaande zondag 10 kilometer moet hardlopen, 150 kilometer fietsen en dan weer 30 hardlopen in geaccidenteerd terrein? Hoe houdt de steeds weer opspelende peesplaat onder mijn rechtervoet het? Gaat het weer stortregenen, net als vorig jaar, toen ik prima op schema lag voor een eindtijd van om en nabij de 8 uur 20, maar tijdens de tweede run vanwege onderkoeling het loodje legde? Sport verbroedert, sport ontspant na afloop van een hectische werkdag. Maar je kunt er ook verdomd gestresst van worden.

Lees alle columns van Mark Merks