Als jij dit leest, sta ik op het punt op vakantie te gaan of heb ik mijn vakantiebestemming al bereikt. Het is bijna één jaar geleden dat ik met vakantie was. En in die vakantieweek kon het werk me even niet missen. Meestal lijkt het andersom en kan ik het werk niet missen. Het synoniem voor mijn niet zo talrijke vakanties is dan ook ‘werken met een ander uitzicht’. Ik ga eigenlijk het liefst naar het buitenland als ik een inhoudelijk doel heb. Zoals twee jaar geleden. Mr Law en ik stonden toen volkomen gelukkig (ik in elk geval) in onze suits in de metro naar the City in de maandagochtendspits met een beker koffie. Ik mocht een lezing geven in The Law Society!

Mijn voornemen is nu eens niet een week achter mijn laptop, maar in de Franse zon door te brengen. Vakantiedagen heb je niet voor niks. Daar kwam ik achter toen ik uitzocht of vakantiedagen die je ten tijde van je overlijden nog niet hebt opgemaakt, ‘vererven’ naar je erfgenamen. Vakantiedagen hebben een zogenaamde recuperatiefunctie. Dat is sjiek juridisch Nederlands voor ‘bijtankfunctie’. De boog kan immers niet altijd gespannen zijn.

Ik vroeg me af wat er met mijn stuwmeer aan vakantiedagen zou gebeuren als ik tijdens mijn werkende leven doodga. Mijn erfgenamen hebben niks aan mijn vakantiedagen. Maar de vakantiedagen vertegenwoordigen wel een geldelijke waarde. Tot misnoegen van sommige werkgevers oordeelde een rechter dat opgespaarde vakantiedagen aan de erfgenamen van een overleden werknemer moeten worden uitbetaald. Nu gun ik mijn erfgenamen heel wat, maar ik geniet liever zelf van mijn vrije dagen. En als je daar inderdaad van recupereert, loop ik misschien minder kans om te overlijden als werknemer in plaats van als pensionada. Maar hoe doe je dat, recupereren?

De vraag is dus hoe ik mij losmaak van mijn laptop. De tarieven binnen Europa weerhouden mij er heus niet van op de boulevard ergens aan de Méditerranée via mijn hotspot te werken. Of tijdens museumbezoek en andere culturele activiteiten mijn e-mail te checken. Als ik echt vanachter de computer en bij mijn werk weg wil blijven is er volgens mij maar één oplossing: het strand! Zandkorrels in mijn toetsenbord vind ik onaangenaam. Het strand is zowat de enige plaats waar ik mijn laptop niet mee naartoe neem (ja, wel mee in bed en bad). Ik neem me voor deze vakantieweek een studie te maken van hoe je het plezierigst op het strand zit. Misschien ontdek ik zo het geheim van recupereren. En hoef ik me geen zorgen meer te maken over het vererven van vakantiedagen.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld