Terwijl deze week het nieuwe collegejaar start, buigen onderwijsdirecties en opleidingscommissies zich over de evaluaties van de cursussen van het vorige semester. Binnen de B-faculteit worden die evaluaties steeds belangrijker, zeker nu het hele proces van het verzamelen en verwerken van studentenquêtes en docentevaluaties is geautomatiseerd. Wanneer studenten een cursus als onvoldoende beoordelen, heeft dit consequenties. Bij Informatica/Informatiekunde stelt de opleidingscommissie ranglijsten op van de gemiddelde rapportcijfers van cursussen en die worden binnen het instituut pontificaal opgehangen. Iedereen kan dus zien wat de studenten van je cursus vinden. Bij andere opleidingen zijn ze faliekant tegen het publiek maken van dit soort informatie, met als argument dat beoordeling door studenten heel wat anders is dan kwaliteit. Studenten, zo stelt men, zijn positief over docenten die leuke verhaaltjes vertellen en eenvoudige tentamens geven, en negatief over moeilijke cursussen waar ze echt wat leren. Ik vind dat het oordeelsvermogen van onze studenten hiermee zwaar wordt onderschat. Net zoals politici bij verkiezingen terecht het uitgangspunt hanteren dat de kiezer altijd gelijk heeft, zo moeten docenten bij de evaluatie van hun onderwijs de oordelen van studenten respecteren. Wat mij betreft worden de uitslagen van studentenquêtes binnen onze universiteit allemaal openbaar. Voor de kwaliteit van het onderwijs binnen een universiteit is het alleen maar goed wanneer het aanzien van medewerkers niet alleen wordt bepaald door aantallen projecten, publicaties en citaties (staat allemaal op internet), maar ook door de scores bij studentenquêtes. Mijn ervaring is dat docenten uitstekend in staat zijn om de uitslagen van enquêtes te interpreteren en te relativeren (net zoals ze dat lukt met citatiescores en h-indices). Zo weet iedereen dat het veel makkelijker is om hoog te scoren bij een specialistische mastercursus voor een klein clubje studenten dan bij een cursus voor 200 eerstejaars. Het feit dat ik de uitslagen van studentenquêtes respecteer, betekent niet dat ik het eens ben met alle opmerkingen! Vooral mijn inspanningen om studenten academische vaardigheden bij te brengen leiden regelmatig tot kritisch commentaar, en daar ben ik het dan steevast mee oneens. Zo moppert een student bij een mastercollege dat ik de opgaven niet precies genoeg definieer. Dat is met opzet want zo toets/train ik de academische vaardigheid om een probleemstelling helder te krijgen. Een andere student moppert dat als ik tijdens het college een vraag stel ik vervolgens de studenten soms wel erg lang de tijd geef om deze vraag te beantwoorden. Ook dat is met opzet want ik wil dat mijn studenten zelf leren nadenken! Maar het gemopper in de enquêtes helpt mij wel om mijn cursus verder te verbeteren. Komend jaar zal ik mijn studenten nog beter uitleggen waarom ik ze zo lang laat nadenken over problemen die niet scherp zijn gedefinieerd.

Lees alle columns van Frits Vaandrager