Tentamenstress. Van het woord alleen al word ik zenuwachtig. Over het algemeen ben ik heel goed in het vertonen van studieontwijkend gedrag. Daadwerkelijk ALLES om me heen lijkt interessanter dan studieboeken, samenvattingen en schema’s. Het gekke is dat je totaal geen voldoening lijkt te halen uit het doen van ‘leukere’ dingen, als je studieboeken je vanuit de andere hoek van de tafel aan liggen te staren. Blijkbaar vinden je hersenen dat je die afleiding eerst verdiend moet hebben, voordat je er van kunt genieten. Toch maak ik iedere dag dezelfde fouten. Dat begint als ik wakker word. De wekker gaat om half negen, zodat ik vroeg kan beginnen met leren. Maar helaaaas. Rond elf uur heb ik mijn timeline op Twitter weer bijgewerkt en dus tijd om te douchen en te ontbijten. Beneden wacht de volgende hindernis: Facebook! Eenmaal ingelogd, ben ik zo anderhalf uur foto’s aan het kijken van feestjes waar ik niet eens bij was. Omdat ik geen tijd had. Omdat ik moest leren. Goed, telefoon op vliegtuigstand (wat een briljante uitvinding is dat. Nog nooit in een vliegtuig gebruikt, maar heel handig als je moet leren). Samenvatting voor me op tafel. Ik lees drie zinnen en zie een vogel buiten. En een kat. Weer een kwartier besteed aan iets compleet nutteloos. En dan ben ik toch echt al hermetisch afgesloten van de buitenwereld. Voor ik het weet, is het eten klaar (dat is dan weer het voordeel van bij je ouders tentamens leren), zijn er leuke films op tv en komt er niks meer van leren. Morgen weer een dag. Hermetisch afsluiten gaat blijkbaar niet. Maar wat werkt wel? Tijdsdruk werkt. Gelukkig moet ik ook nog een stuk voor Vox en een column schrijven. Ik zal eens tentamens gaan leren.

Lees alle columns van Vox