Stel, je begint aan een nieuwe baan en mag kiezen tussen twee laptops. Een vederlichte 13-inch of een 17-inch zwaargewicht? Frank, een vriend van me die pas voor deze keus stond, koos voor de laatste. Zo’n laptop zou je, zo redeneerde hij, een stuk minder snel meenemen naar huis. Veel te veel gesjouw. Zo kon hij werk en privé bij deze veeleisende baan nog enigszins gescheiden houden. Natuurlijk heeft thuiswerken voordelen. De laatste maanden dat ik aan mijn proefschrift werkte, deed ik dat doorgaans thuis. Het koffiezetapparaat op een steenworp afstand, geen collega’s die de deur platlopen, teksten redigeren in het zonnetje op het balkon, ’s middags even hardlopen en dan ’s avonds na het eten nog aan de bak. Nee, medelijden hoef je niet met me te hebben. Omdat ik in Utrecht woon, heb ik enorm genoten van het privilege niet dagelijks naar m’n werkplek in Nijmegen te hoeven afreizen. Maar ‘thuiswerken’ zegt het al: ‘thuis’ en ‘werk’ kunnen op den duur gaan versmelten. Dat levert natuurlijk veel flexibiliteit op, maar tegelijk is het ook moeilijk om een punt achter het werk te zetten. Via de mobiele telefoon blijven e-mails binnendruppelen. Tussendoor nog snel die notitie lezen, toch nog even reageren op een mailtje. Als je niet oppast, steek je flink meer tijd in je werk dan je lief is. Frank wilde dat koste wat kost voorkomen. Ook het tegenovergestelde kan het geval zijn. Vorig weekend kondigde Marissa Mayer, de topman van Yahoo, aan om thuiswerken aan banden te leggen. Toen ze bij het bedrijf aantrad, trof ze nagenoeg verlaten afdelingen aan. Sommige werknemers waren in de baas z’n tijd een eigen startup begonnen. Dat zou niet erg zijn geweest, als Yahoo niet met een suf en verouderd imago te kampen had. Werknemers waren het bedrijfsbelang compleet uit het oog verloren. Alles staat of valt bij vertrouwen: vertrouwen van de baas dat werknemers hun tijd thuis zinnig besteden, en vertrouwen van werknemers dat leidinggevenden hen niet continue met werkberichten bombarderen. Pas hoorde ik het volgende. Na een lange mailwisseling stelde een collega van me op vrijdag rond middernacht aan zijn teamleden voor een weekendpauze in te lassen. Ze mailden – helaas – allemaal direct dat ze dat een goed idee vonden.

Lees alle columns van Bregje van de Weijer