Het is een familiedrama dat via de media op de voet gevolgd kan worden: de rechtszaak over de erfenis van André Hazes sr. De uitspraak in het kort geding van vorige week is uiterst bruikbaar studiemateriaal voor mijn colleges: op rechtspraak.nl is het oordeel gepubliceerd. Maar voor de betrokkenen is het vooral heel treurig dat hun familieproblemen op straat liggen.

Kort nadat de uitspraak was gedaan, werd die breaking news. Het lukte maar weinig media de uitspraak juridisch juist te duiden: was er nou een duidelijke winnaar uit de bus gekomen, of niet? De Rechtspraak hielp misschien niet echt met de titel van een nieuwsbericht op hun website: ‘Weduwe André Hazes geen erfgenaam maar wel recht op erfenis’. Deze paradox is alleen door erfrechtjuristen te kraken.

Aan de talkshowtafels en in de comments op internet lieten velen zich niet hinderen door enige kennis van het erfrecht en de nuances in de uitspraak van de rechter. Je zit namelijk of in het ‘kamp Rachel’  of in het ‘kamp Roxeanne’. Een middenweg – wat heeft de rechter nu eigenlijk geoordeeld? – lijkt er niet te bestaan. Zo riep Johan Derksen: ‘Welke moeder steelt er nu van haar kinderen?’ Een duidelijker voorbeeld van trial by media is er bijna niet. De sympathie ligt bij Roxeanne, wat al snel werd bevestigd door de ‘populariteitsenquête’ die RTL Boulevard naar aanleiding van de rechterlijke uitspraak liet doen.

Het duiden van de uitspraak doe ik niet hier maar met de studenten in mijn colleges. We gaan op ontdekkingstocht door het vonnis en zien dan wie er op welke punten winnaar en verliezer is. Op basis van de feiten uit de uitspraak, niet op basis van sympathie. Hoewel Roxeanne in de media als winnaar is uitgeroepen, zie ik vooral twee ‘verliezers’. Omdat ze er niet met mediation zijn uitgekomen en hun geschil zo openlijk uitvechten. Onlangs zei André Hazes jr. bij Jinek: ‘Ons gezin is een beetje sneu.’ Dat was misschien wel een boodschap aan de media: maak het niet nog erger dan het al is.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld