Vox-redacteur Ken Lambeets doet mee aan Dry January. Op deze plek schrijft hij over zijn ervaringen. Vandaag: een stevig versus een evenwichtig ontbijt.

Of ik zin heb in Turkse eieren, vraagt mijn vriendin op zaterdagochtend. De gepocheerde eieren met knoflookyoghurt, gesmolten boter en chilipeper eet ik altijd met veel smaak op, om vervolgens met stukjes zuurdesemboord mijn bord leeg te deppen. Een lekker, maar ook een zwaar ontbijt.

Ieder jaar opnieuw heb ik last van de Ullrichwinter, die net zoals bij de voormalige Duitse wielrenner Jan Ullrich te wijten is aan een combinatie van eindejaarsfeesten met copieuze meergangenmenu’s, cafébezoeken en een gebrek aan training. Wanneer ik in maart of april voor het eerst op de fiets stap, krijg ik mijn jasje met moeite dichtgeritst en staan mijn fietsbanden net niet op ontploffen. Ten opzichte van fietsvrienden die in het vroege voorjaar al hoge gemiddeldes op fietsapp Strava noteerden, voel ik niets dan jaloezie.

Hoe kan ik die Ullrichwinter toch voorkomen? Die vraag stuur ik naar mijn favoriete wielerpodcast Tweewielers. Volgens fietsfanaten Martijn Hendriks en Herman van der Zandt is de oplossing simpel: de calorieën die je inneemt, moet je ook verbranden. Daar hebben ze natuurlijk meer dan gelijk in: geen smoesjes meer, in het zadel!

‘Pas als de lever de alcohol heeft afgebroken, komen de calorieën die je binnen hebt gekregen aan bod’

Deelnemen aan Dry January is geen garantie op een goede conditie, merk ik op een frisse donderdagochtend tijdens het eerste trainingsritje van het seizoen. De heenweg via de polder naar Millingen aan de Rijn gaat nog vlot, ik voel kracht in de benen. Wanneer ik even later op de dijk terugdraai naar Nijmegen, snap ik hoe dat komt; de wind blaast nu pal in mijn gezicht. Op een klein verzetje peddel ik naar huis, het voelt alsof ik een col oprijd. Een persoonlijk record op de Voerweg zit er niet in.

En toch voelt het goed om in januari al wat trainingskilometers op Strava te kunnen delen. ‘De koersen worden nu gewonnen’, stuurt mijn vader in een appje. Hij voegt eraan toe dat de grote kampioenen gewicht verliezen in de winter.

Een maand zonder bier of wijn helpt om dat doel te bereiken, weet ik nu. Omdat alcohol een giftige stof is, kom je ervan bij, lees ik in de nieuwsbrief van IkPas. Pas als de lever de alcohol heeft afgebroken, komen de calorieën die je binnen hebt gekregen aan bod. De stoffen waar je lichaam niet aan toe is gekomen, worden als vet opgeslagen.

Mensen die veel alcohol drinken eten vaak meer, omdat de hypothalamus ten onrechte het signaal geeft dat je honger hebt. Het verklaart waarom je zin hebt in een kaasplankje of een portie bittergarnituur na een paar biertjes in de kroeg. En waarom ik daags na een avondje stappen bovengemiddeld veel zin heb in een stevig ontbijt zoals Turkse eieren.

Maar deze zaterdag mogen de eieren in Turkije blijven. Terwijl  ik door het Volkskrant Magazine blader, houd ik het bij een kom yoghurt met fruit en muesli. Even later stap ik opnieuw op de fiets. Vaarwel Ullrichwinter.

Lees alle columns van Ken Lambeets