Ik heb al niet vaak het idee dat mijn columns eeuwigheidswaarde hebben, maar mijn laatste was wel bijzonder vlot achterhaald. Nog voor de digitale inkt gedroogd was, was de wereld – op zijn minst mijn wereld, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat dat voor vrijwel ieders wereld geldt – compleet veranderd.

Ik merk er nog niet veel van, van dat virus, schreef ik – en dat was ook zo. Maar ondertussen zit ik alweer anderhalve week thuis mijn werkzaamheden te verrichten en is niets meer zoals het was. Verkeer ik in dubio of ik mijn hoogbejaarde vader nog wel moet en kan bezoeken en wat de alternatieven zouden zijn. Begeleid ik scriptanten telefonisch vanuit huis. Heb ik de komende dagen een aantal zoomconferenties – iets waarvan ik tot vorige week nog nooit gehoord had, en waarvan ook maar de vraag is of het, met alle druk op de netwerken, ook naar behoren gaat werken. Maak ik me zorgen om mijn promovendi in diverse buitenlanden, die daar misschien wel vast zitten in omstandigheden die niet kunnen tippen aan de onze. Maak ik me druk om die idioten die alle supermarkten sneller leegtrekken dan Logistiek Nederland ze kan bevoorraden en die op een kilometershoge berg aan toiletpapier zitten. Prik ik spelden in voodoopoppetjes die symbool staan voor de mensen die mondkapjes en desinfecterende gel jatten uit ziekenhuizen. Klap ik mee voor de helden in de zorg. Zing ik maar niet mee met de straatserenade – dat is beter voor iedereen. Leefde ik mee met minister Bruins en krijg ik zelfs sympathie voor Mark ‘we kunnen nog tien jaar poepen’ Rutte – twee VVD’ers godbetert. Zijn mevrouw pH-neutraal en ik blij als alle kinderen in huis zijn, want dan zijn ze tenminste veilig of in ieder geval dichtbij. Wind ik me op over die zeventien miljoen virologen op Twitter die het allemaal beter weten dan het RIVM en het kabinet, en knaagt er toch een beetje twijfel – wat nou als het RIVM en het kabinet er wél naast zitten?

En dan kijk ik naar buiten, zie een prachtige voorjaarsdag en wil daarin een belofte van betere tijden zien.  Tot die tijd, om met het onvolprezen koningslied te spreken: Hou je veilig!

Lees alle columns van PH neutraal