Vroeger keek men naar de vossen om te bepalen of het ijs dik genoeg was. Tegenwoordig word je als Europees burger voor elk naderend onheil gewaarschuwd. Columnist Lucienne van der Geld vindt daar het hare van.

Ga niet over één nacht ijs. Dan zak je er waarschijnlijk doorheen. Heel lang geleden bepaalden mensen met behulp van vossen of het ijs stevig genoeg was. In de Naturalis Historia (Plinius, 70 na Christus) staat dat men de vos als een van de intelligentste dieren beschouwde. De vos zou nooit over het ijs lopen als het nog te dun was.

Nu, bijna tweeduizend jaar later, kijken we niet meer naar vossen. Informatie over de dikte van het ijs is op elk moment digitaal beschikbaar. Dat geldt ook voor andere gevaren. En als je jezelf niet informeert, word je er wel voor gewaarschuwd. In onze maatschappij zijn namelijk talloze rubberen stoeptegels. Ik bedoel niet die bij de wipkippen in de stad, maar de figuurlijke rubberen stoeptegels, ontstaan uit het regelfetisjisme in Europa.

Binnenkort komt er een nieuwe rubberen stoeptegel bij. Europa gaat ons behoeden voor smartphoneverslaving. Er verschijnt in de toekomst een waarschuwing in beeld als je langer dan een halfuur naar je scherm kijkt. Notificaties bij een nieuwe like staan standaard uit.

Rubberen stoeptegels ontstaan ook uit vrees voor de in de Verenigde Staten aanwezige claimcultuur. Bijvoorbeeld: in restaurants word je voor warme borden gewaarschuwd. Dit komt voort uit de rechtszaak van Stella Liebeck versus McDonald’s. Zij kreeg in de jaren negentig een forse schadevergoeding toen zij brandwonden opliep van een kopje McDonald’s-koffie.

Trouwens: vaak wordt onterecht gedacht dat er – in navolging van een rechtszaak in de VS – in de Nederlandse gebruiksaanwijzing van een magnetron staat dat je er geen huisdieren in mag drogen. Dat is een broodje aap. Wel een beetje Amerikaans vind ik dit: “Dit apparaat is bedoeld om eten en drank te verwarmen. (…) Het verwarmen van pantoffels (…) kan leiden tot risico op verwondingen, ontbranding of brand.”

Ik bepaal graag zelf of ik, met in de magnetron verwarmde pantoffels, over één nacht ijs wil lopen of niet. Na de vossen, dat wel.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld