Vier uur ’s middags – net wakker. Op mijn telefoon kijk ik wat ik allemaal heb gemist vandaag. Eerst Whatsapp. Een vriend van me stuurt dat-ie een aantal dvd’s kwijt is, gevolgd door ongeveer 120 zelfbedachte, voornamelijk Duitse pornotitels. Nee Noten, Bananenfick in Mosambik had ik al  teruggegeven, evenals Schwänze raus im Krankenhaus. En Graf Porno bläst zum Zapfenstreich had je van mij, baklap. Een beetje mijn films claimen. Na Whatsapp check ik mijn e-mail. Ik verwacht een geagiteerd mailtje van mijn redactrice bij Vox (ik ben weer te laat met mijn column) of een bericht van mijn projectgroep over de voortgang van ons onderzoek in Goeree-Overflakkee (sinds de start van het onderzoek krijg ik ongeveer drie mails per dag). Ik heb geluk, er plopt maar één nieuw mailtje in het scherm en die is van mijn vader. ‘Mededeling’, heet-ie. Ik druk mijn zweterige ochtendduim op het scherm. Openen. Ik begin te lezen. ‘Kinderen, dat ik op deze manier laat weten dat ik mijn werk als stafarts heb neergelegd, is niet fijn. Toch heb ik besloten het jullie op deze manier te vertellen omdat je het dan in ieder geval van mij hoort. Gisteren heb ik…’ Ik stop met lezen. Is pa zijn baan kwijt?! Ik veeg mijn zweethandjes af aan de dekens en toets het nummer ‘van ons thuis’ in. Bellen. Geen gehoor. Ik toets het nummer van pa in. Bellen. Weer geen gehoor. Mijn zus krijg ik wel aan de lijn. Wat blijkt? Er is al acht maanden gezeik binnen het MT (acht maanden!) en drie weken terug vond pa het genoeg. Hij legde zijn functie als stafarts neer. Zeven uur ’s ochtends, de volgende dag, had-ie het mama verteld ( ‘Schat, ik moet je iets vertellen…’). Die kreeg bijna een hartverzakking: afgelopen maand waren de overburen ook opeens uit elkaar gegaan en je weet het niet met al die datingsites en ‘stel je nou eens voor’ en ‘het had toch gekund dat…’ Mijn arme moedertje. Mijn zus benadrukt dat er geen enkele reden is tot paniek. Pa en ma zijn niet uit elkaar, pa wordt herplaatst als arts en de familie Sjors is de economische crisis nog steeds te slim af. Volgende week maar eens een kaartje sturen. Dan is ’t Vaderdag. Dat heeft-ie wel verdiend.

Lees alle columns van Sjors