O, o, o, wat kunnen de boefjes Sent af en toe mopperen. Hebben ze een space scooter gekregen, willen ze een brazuca. Zitten we gezellig te ontbijten, willen ze weten wat we de rest van de dag gaan doen. Hebben we de zomervakantie geboekt, willen ze weten waar we met kerst naartoe gaan.

‘Count your blessings,’ zeggen mijn Amerikaanse vrienden dan. Maar daarin zijn wij Nederlanders niet zo goed. Onbehagen en onvrede overheersen. Dat wil zeggen, we zijn ontevreden over ons land als geheel, maar juist tevreden over onze eigen situatie; over het huis waarin we wonen, onze leefomgeving, het werk en de sociale contacten.

Maar moet je eigenlijk wel zo veel zegeningen tellen als je gelukkig wilt zijn? Uit onderzoek blijkt het tegendeel. Als je drie goede dingen over je leven moet opnoemen, blijkt dat vrij gemakkelijk. Je gebruikt het als aanwijzing dat je leven behoorlijk goed is. Maar als je twaalf goede dingen over je leven moet opnoemen, dan moet je harder nadenken, en zou je de conclusie kunnen trekken dat je leven toch niet zo geweldig is.

Misschien zijn we juist daarom tevreden over onze eigen situatie: de zegeningen zijn telbaar. En misschien zijn we juist daarom ontevreden over ons land: de zegeningen zijn ontelbaar.

Misschien zitten de boefjes Sent juist daarom zo te mopperen: wat kennen ze veel zegeningen. Hun moeder kent er twee: de boefjes. Dat maakt haar een gelukkig mens.
Kortom, tel je zegeningen en zorg dat het er niet te veel zijn.

Lees alle columns van Esther-Mirjam Sent