Zeven centimeter
Ieder nadeel, Johan Cruijff zei het al, heb ook weer z’n voordeel. Mijn gedwongen vertrek bij mijn oude afdeling leverde mij de kans om weer eens iets heel anders te gaan doen. In plaats van zelf te onderzoeken begeleid ik nu onderzoekers – soms zelfs een directe oud-collega, wat iets heel bizars heeft, maar ook wel weer wat leuks.
Bij zo’n nieuwe baan hoort ook een nieuwe werkplek. Een werkplek die absoluut nog niet echt van mij is. De spullen om mij heen zijn nog voornamelijk van mijn voorgangster, die weliswaar alle persoonlijke zaken meegenomen heeft, maar daarmee een leegte heeft achtergelaten die nog maar mondjesmaat gevuld is. Mijn spullen staan nog op mijn oude werkkamer, een kamer die ik tot nu toe zorgvuldig heb gemeden, maar die ik toch binnenkort maar eens moet gaan leeghalen omdat er iemand anders in moet – wellicht zelfs degene die verantwoordelijk was voor mijn vertrek. Mijn werkkamer is dus nog vrijwel leeg, maar niet lang meer. Gelukkig heb ik wel mijn eigen ergonomisch verantwoorde bureaustoel weer terug.
Dat had nog wel wat voeten in de aarde. Een van mijn oud-collega’s had mijn stoel al ingepikt – ten onrechte, volgens Personeelszaken, want alleen iemand die rugklachten heeft zoals ik mag op zo’n stoel zitten. En ondertussen was die stoel natuurlijk ook nog verkeerd ingesteld, wist de mevrouw die mijn werkplek op Arbovriendelijkheid kwam keuren mij te vertellen. Dat had ook iets met mijn bureau te maken. Al metend concludeerde zij dat het bureau maar liefst zeven centimeter te hoog stond.
Zeven centimeter! Het klinkt als niet zo veel, maar aangezien ik toch snel een centimeter of twintig langer ben dan de vorige persoon die achter dit bureau zat, vraag ik me toch af hoe die hier heeft kunnen werken. Of zou ik misschien hele korte beentjes en een lang bovenlijf hebben? Volgens mevrouw-pH valt dat reuze mee en ben ik heus wel in verhouding. En het was mij bij mijn voorgangster ook niet opgevallen dat de verhouding andersom was.
U ziet het, ik ben dan wel geen onderzoeker meer, maar de nieuwsgierigheid naar het waarom der dingen is gebleven. En nu weer aan het werk!
Lees alle columns van PH neutraal
Rinus schreef op 5 november 2015 om 20:13
Met deze titel dacht ik dat het over je schaamdeel ging.