Eerlijk gezegd snap ik ze wel, die studenten die demonstreerden omdat ze vinden dat het collegegeld omlaag moet. Wel jammer dat ze dat deden onder de hashtag ‘wijwillennaarschool’ – daar zat je op voordat je naar de universiteit kwam – maar het was natuurlijk een actie van meer dan het WO en alles is beter dan ‘ikdoenietmeermee’, zullen we maar denken. Hoewel ik principieel vind dat je onderwijs niet als consumptiegoed maar als een kennisinvestering moet zien is er in de neoliberale samenleving natuurlijk allang wél een gebruiksartikel van gemaakt – en mag de student ook kritisch kijken naar de kwaliteit en de hoeveelheid, die samen de prijs betalen in de markt van educatieve vraag en aanbod. En ik weet niet hoe het bij anderen zit, maar als ik naar mijn eigen colleges kijk, dan hebben ze zeker een punt.

Vooropgesteld, ik doe heus mijn best, althans, ik doe zeker niet minder mijn best dan voorgaande jaren, maar college via Zoom is toch wel een heel ander kunstje dan gewoon in een lokaal. Waar ik andere jaren interactieve hoorcolleges kon geven, viel ik de eerste paar colleges bijna zelf in slaap. Een uurtje hele saaie Max-televisie in plaats van – zo prijs ik mezelf doorgaans, daarin gesteund door studenten die mijn colleges volgen ‘omdat ik heb gehoord dat ze zo leuk zijn’ – de sprankelende cabaretshow die het normaliter is. En ik ben al aan het aanpassen geslagen hoor, ik doe, zoals gezegd, mijn best. Maar die best die ik doe, is echt de volle mep niet waard. Die ruim 2000 euro aan collegegeld, die ook nog eens rentedragend geleend moet worden – ik vind het wel heel erg sneu zo.

Te meer daar deze generatie studenten, buiten dus onderwijs van pre-coronakwaliteit, nog wel meer moet missen. Een introductie bijvoorbeeld, of onbezorgd tot diep in de nacht uitgaan. Perspectief, om maar eens iets belangrijks te noemen, op een adequate opleiding en op werk daarna. Maar bovenal, op de studententijd waarop ze zich al jaren verheugden. Natuurlijk, in het licht van sterfgevallen, blijvende gezondheidsschade en zelfs faillissementen valt dat allemaal best wel mee. Maar je zult nu maar studeren – en ook nog eens voor het volle pond. Ik zeg: omlaag met dat collegegeld. De helft eraf. Minstens. Of nog beter: gratis. Want onderwijs is zoals gezegd een kennisinvestering, niet alleen voor de individuele student, maar voor de hele samenleving.

Lees alle columns van PH neutraal