Mensen die proberen grip te krijgen op het leven, maar daarin mislukken. Daarover gaat de nieuwste EP van post-punkband The Super Soakers. ‘Er is weinig toekomstperspectief, net als in de jaren tachtig.’

Vijf tracks die kritiek, onverschrokkenheid, energie en verbroedering ademen. Zo presenteren The Super Soakers hun tweede EP Cut the Flower, Watch it Wither, die vorige week uitkwam.

Het markeert de terugkeer van de vierkoppige band, die voor de helft uit studenten van de Radboud Universiteit bestaat. Kort nadat The Super Soakers in 2016 bandjeswedstrijd Kaf en Koren wonnen, ging de band uit elkaar vanwege een polsblessure van frontman Mart Boumans.

Gefermenteerd

‘Wij hebben in de tussentijd allemaal in andere bandjes gespeeld, maar The Super Soakers had de meeste potentie’, vertelt gitarist en producer Thijn Moons in De Basis, het oude Doornroosje, waar de band wekelijks repeteert. ‘De chemie die we hadden was heel bijzonder.’

Drummer en filosofiestudent Willem Thijssen: ‘We hebben allemaal een ontwikkeling doorgemaakt als persoon, we zijn ook ouder geworden.’

Mart: ‘We hebben meer smaak gekregen, alsof we gefermenteerd zijn.’

Hoe zouden jullie de muziek van The Super Soakers omschrijven?

Willem: ‘Je mag ons wel post-punk noemen. Punk betekent kritiek leveren, iets aankaarten. Dat doen wij in de vorm van snelle, eenvoudige nummers. Niet zoals The Ramones en Sex Pistols: onze muziek is meer dan gitaarrock. In That’s Life hoor je bijvoorbeeld jazzakkoorden en een bossanovaritme.’

Mart: ‘Misschien betekent punk dat we iets jeugdigs uitstralen, zoals het existentialisme in de filosofie.’

Willem: ‘Wij zeggen niet alleen dat iets kut is, we proberen ook uit te leggen waarom dat zo is. Mart, die onze liedjes schrijft, is daar erg goed in.’

‘Jongeren vinden het moeilijk om zich de toekomst in te beelden. Dan ga je niet zingen dat het een mooie dag is’

Mart: ‘Ik vlieg de liedjes een beetje aan als essays. Maar de muziek bij die boodschap is óók belangrijk: er moet veel energie in zitten, het moet kolken.’

Hoe komen nieuwe liedjes tot stand?

Mart: ‘Ik heb een notitieboek waarin ik losse ideeën noteer. Het zijn onderwerpen waar we het in het dagelijks leven ook over hebben, zoals nietszeggende muziek of kansenongelijkheid. Het is een soort rijmelarij waarvan sommige dingen werken en andere niet.’

Jullie nummers doen qua muziek en teksten aan de jaren tachtig denken.

Tijn: ‘Dat horen we vaker. Ik weet niet of dat bewust is. Ik luister wel vaak naar muziek van The Cure of Joy Division.’

Mart: ‘Kunst weerspiegelt altijd de tijdsgeest en je kunt dat onbewust of bewust horen. Deze tijd heeft vrij weinig toekomstperspectief, net als de jaren tachtig. Jongeren vinden het moeilijk om zich de toekomst in te beelden. Dan ga je niet zingen dat het een mooie dag is.’

Willem: ‘De jaren tachtig worden altijd geassocieerd met drankmisbruik en zeer gevaarlijke drugs. Nu proberen jongeren zich te verliezen in een gezondheidscultus.’

Is dat waarover het nummer That’s Life gaat?

Willem: ‘Mensen houden vast aan het idee dat ze een gezond lichaam moeten hebben. Ze bestuderen het aantal calorieën op voedselverpakkingen of lezen op een smartwatch hoe goed ze hebben geslapen. Ze sporten veel en verheerlijken bepaalde producten zoals superfoods.’

Mart: ‘Ze proberen grip te houden op iets waar ze helemaal geen grip op hebben. Maar die grip bestaat niet. Dat heb ik zelf gemerkt toen ik dat probleem had met mijn pols. Ik moest vrij lang revalideren en ik heb zes jaar vrijwel geen gitaar gespeeld. Daar gaat de EP over: de illusie van grip en maakbaarheid van het leven, terwijl chaos en verandering de constante zijn.’

Wat is jullie ambitie?

Willem: ‘Op dit moment zou ik onze band zo groot mogelijk willen maken, want ik steek er veel liefde en tijd in.’

Mart: ‘We zien wel hoe het voortdendert. Als niemand naar ons luistert, maar we blijven het leuk vinden, dan gaan we er gewoon mee door. Maar het is ook fijn als iemand staat mee te schreeuwen tijdens een optreden.’

‘Spotify past eigenlijk niet bij ons’

Is dat niet wat bescheiden? Jullie hebben in korte tijd twee EP’s uitgebracht en in januari komt alweer een derde EP uit.

Willem: ‘Het helpt dat Thijn onze producer is, we zijn daarom niet afhankelijk van de agenda’s van andere mensen. Er zit nog steeds een stijgende lijn in onze nummers.’

Thijn: ‘En als we ergens niet tevreden over zijn, dan proberen we het bij een volgende EP beter te doen.’

Houden jullie bij hoe vaak jullie beluisterd worden op Spotify?

Willem: ‘Jawel, om te kijken of er groei in zit.’

Mart: ‘Maar die app draait wel rond instant gratification en beloning, dus eigenlijk past Spotify niet bij ons.’

Twee van de vier bandleden studeren aan de Radboud Universiteit. Is daar iets van te merken in jullie muziek?

Thijn: ‘Mijn vriendin heeft dezelfde opleiding gedaan als Mart en zij zegt soms: “Deze tekst kan alleen maar geschreven zijn door een student algemene cultuurwetenschappen”.’

Mart, knikkend: ‘Studiegenoten zullen van sommige liedjes kunnen zeggen in welke cursus ik inspiratie heb opgedaan. Een paar keer heb ik samen met een essay ook een liedtekst ingeleverd, dat vonden de docenten wel leuk.’