De studenteninspraak in het Nederlandse hoger onderwijs is onderontwikkeld, zei onderwijsdeskundige Dirk van Damme deze week. Hoe zit dat op de Radboud Universiteit?

Eerder deze week organiseerde de Vereniging Hogescholen een debat waarin universiteiten en hogescholen in gesprek gingen over de vraag of het Nederlandse hoger onderwijs nog wel ‘toekoemst-proof’ is. Dirk van Damme, een Vlaamse onderwijsdeskundige, opende het met een kritisch statement. Hij zei dat de afstand tussen studenten en het bestuur in Nederland veel te groot is. De betrokkenheid van studenten bij medezeggenschap moet veel groter.

Lisa Busink, voorzitter van AKKU, vindt ook dat er in Nijmegen ruimte voor verbetering is. Het beste voorbeeld daarvan is het gesprek tussen de medezeggenschap en het universiteitsbestuur over het Bindend Studieadvies (BSA), dat nu gaande is. De Universitaire Studentenraad (USR) schakelde zelfs, samen met de Ondernemingsraad, een juridisch adviseur ‘van buiten’ in om de procedure tegen het licht te houden. De USR is niet blij met hoe de bezwaren tegen het BSA aan de kant worden geschoven.

‘Het ophogen van het BSA deed het college van bestuur in eerste instantie af als bestuurlijk pragmatisme, om de discussie met de medezeggenschap te ontwijken,’ zegt Busink. Ze vindt dat de USR heel vaak mag meepraten over kleinere problemen, maar dat de studenten bij grotere problemen, zoals het BSA, niet altijd even serieus worden genomen.

Goed teken
Toch gaat er ook heel veel wél goed, en daar moet óók op gefocust worden, vindt Monique van Vegchel, voorzitter van de USR. ‘Het is al heel snel nieuws als het even minder gaat met de medezeggenschap, zoals nu met de knelpunten rondom het BSA. Dat is zonde, want verder gaat het hartstikke goed. Het college van bestuur staat altijd open voor onze vragen en ideeën. Ik kan gewoon even langs lopen en dan helpen ze me verder.’

Busink en Van Vegchel zijn het met Van Damme eens dat studenten best wat vaker van zich mogen laten horen. Van Vegchel: ‘Stuur ons gewoon een mailtje. We kijken er altijd naar, en proberen er echt iets mee te doen.’ Dat studenten dat niet massaal doen, is ook een goed teken. ‘Het is natuurlijk prima dat studenten niet de hele tijd de noodzaak voelen om te klagen. Dat betekent dat een groot deel al goed gaat. Maar toch, als je een klacht hebt, meld het gewoon.’ / Lara Maassen