Student culturele antropologie Wim Dijkshoorn (20) is in de race voor een enkeltje naar Mars. Hij meldde zich een kleine twee jaar geleden bij het project Mars One, dat een kolonie wil stichten op de rode planeet. Als alles volgens plan verloopt is Dijkshoorn in 2051 alweer 26 jaar op Mars (en 57 jaar oud). Wat doet hij op een dag?

Mars, 31 december 2051 Aardse tijd
6.00 uur Nieuwjaar volgens de gregoriaanse kalender op de planeet Aarde. Persoonlijke planning voor vandaag: controleren van atmosfeer in wooncapsules, watervoorraad, hoeveelheid voedsel en spanning van accu’s. Dagen in zandstorm: 5 Sol, ofwel 5 Marsdagen.
Vanochtend wakker geworden van een piepend geluid in de capsule, de opblaasbare woning die ik deel met drie anderen. Het had me direct moeten alarmeren, maar ik was nog aan het dromen. Ik spring uit bed en ren naar de computer. Ik voel me duizelig en de tekst op het scherm bevestigt mijn vermoeden: de hoeveelheid zuurstof is extreem hoog, want een van de luchtfilters doet het niet. Snel handelen is noodzakelijk, maar gelukkig is iemand anders er al mee bezig. Terug naar bed.

10.00 uur De dag begint met de noodzakelijke controles van de systemen en machines die ons in leven houden. We zitten in een zandstorm, dus uitstapjes naar buiten zijn tot een minimum beperkt. Alleen noodzakelijke reparaties zijn toegestaan. Veel verschil maakt het niet uit: we zijn altijd omringd door plastic, metaal en filters. Nooit zal ik meer échte frisse lucht inademen.
Om tien uur is het tijd voor het ontbijt. We zijn begonnen met het verbouwen van voedsel in Marsgrond.  Met behulp van water dat we opgraven en onze eigen menselijke mest. Eet met mate is hierbij de leus, op mijn bord ligt vandaag een halve aardappel en een zakje gedroogde spinazie. Met elke nieuwe groep die arriveert, krijgen we gelukkig een nieuwe voorraad eten en onderdelen van de Aarde.

13.00 uur Tijdens zo’n zandstorm is er weinig te doen. De controles en wetenschappelijke experimenten houden ons bezig en geven ons ritme. Momenten van verveling zijn niet gezond voor de groep. Vooral de eerste jaren, toen we nog met weinigen waren, speelde de verveling ons parten. Dan stelden we ons wel eens voor hoe het zou zijn om zonder pak naar buiten te rennen.
Terwijl ik hierover nadenk, beweeg ik me op handen en voeten door een sluis naar de volgende capsule. Van deze ruimte hebben we een werkplaats gemaakt.  Bijzondere stenen uit de rode woestijn liggen verspreid door de ruimte en links tegen de muur is een gedenkplek voor overleden bewoners. Ook voor John, die tijdens een verkenning in een richel is gevallen. Hij is begraven onder het rode zand.

15.00 uur In de middag afgesproken met twee vrienden te lunchen in de werkplaats deze creatieve ruimte. Er zijn tegenwoordig zo veel mensen in de gemeenschap (wel 52), dat er groepjes ontstaan. Wij richten ons met zijn drieën op het uitdenken van een beter systeem voor onze satellietcommunicatie met de Aarde. We merken dat te veel bewoners zich richten op het contact met familie en vrienden, wat hun betrokkenheid hier niet ten goede komt. Vandaar ons plan om de radio, en dus het contact met de Aarde, elk half jaar toe te wijzen aan één persoon. Het is alleen de vraag wat de Aarde daarvan vindt.

19.00 uur Na het diner van zes uur (begin nu wel genoeg te krijgen van de gedroogde spinazie) is het tijd voor de dagelijkse workout. Vervolgens zitten we met zijn vieren voor een klein scherm te kijken naar een video die door een van de andere capsules is gemaakt. Zij zijn een krater aan het graven, waarin we over een paar maanden vrij kunnen rondlopen. In het zand hebben ze in morse een nieuwjaarsboodschap geschreven voor de Aarde: ‘Everything OK Here, Happy New Year!’

22.00 uur Voordat ik in mijn slaapcabine duik, lees ik nog wat berichten van de andere bewoners. De capsules zijn verbonden, maar door de jaren heen is er een verschil ontstaan tussen de nieuwe en oude bewoners. Zo is de laatst toegevoegde capsule ‘Aardser’ dan de eerste, wat ik merk aan de mail die ik nu lees. Een van de nieuwelingen vraagt of iedereen foto’s van thuis met haar wil delen, terwijl wij allang weten dat dit de heimwee slechts versterkt. Het is belangrijk om je op de gemeenschap te richten en niet te veel terug te denken aan de plek waar je vandaan komt. Iedereen heeft daar moeite mee, ik ook.

Over heimwee gesproken: in de boeken die ik lees, word ik nog wel herinnerd aan de Aarde. Maar door de beperkte beschikbaarheid van elektriciteit deze periode – door de zandstorm werken de zonnepanelen niet – kan ik nu sowieso niet lezen. Ik pak daarom een hand zand en wat kleine steentjes uit de la, waarmee ik met een medebewoner een schaakbord maak op de vloer. Thuis wordt stukje bij beetje Mars. / Wim Dijkshoorn

Mars One
Mars One is opgericht door Bas Lansdorp (1977), die aan de Universiteit Twente studeerde en werkte. Het doel van Mars One is het stichten van een kolonie op Mars in 2025. Kosten: 5 à 6 miljard euro. De astronauten krijgen, om de kosten te beperken, een enkele reis. Lansdorp wil de selectie van astronauten uitzenden op televisie en internet.

Dit artikel verscheen in een special over het jaar 2051 van Vox. Klik hier voor de pdf.