Op de fiets naar verschillende locaties in de stad, biertjes voor één euro, 22 acts: gisteravond was de vijftiende editie van ‘studentenkamerfestival’ Stukafest. Over een verleidelijk plakje cake en een rode kaart.

‘Leuk dat jullie er zijn! Sinds ik schrijver ben, heb ik er altijd van gedroomd om in een studentenhuis uit mijn boeken voor te lezen.’ Ronald Giphart, schrijver van verschillende Nederlandse romans, toneelvoorstellingen en tv-series, zit ontspannen op een grote rode fauteuil. Hij is te gast in de Bosbesstraat, bij studenten Nynke, Julius, Aumon en Jessica. Om hem heen staan en zitten zo’n dertig studenten. De ruimte licht warm op door de vele lampen.

Giphart leest onder meer voor uit zijn nieuwste werk, Harem. Hij doet dit snel en moet onderwijl veel uitleggen, maar dat deert niet. ‘Proef je de vriendschap?’, vroeg hij. ‘Ja’, antwoordde ze. ‘Ik proef de vriendschap in mijn mond.’ De studenten klappen bewonderend als hij klaar is met zijn passage (over een stuk cake, red.), maar feedback volgt niet. Op de vraag of de Nijmeegse student misschien volgzamer is geworden, reageert men ontkennend: ‘Niet volgzamer. Wel onverschilliger.’

Rode kaart
Echt interessant wordt het pas als een student vraagt naar de seksscènes in zijn boeken (antwoord: ‘Ik moet voeling hebben met onderwerp, over eten schrijf ik ook beter als ik honger heb’), maar dan is het alweer tijd om te gaan. In de Vondelstraat wacht Nootuitgang-winnaar Kelvin Klaassen met zijn gitaar: hij zingt lieflijke liedjes over de oceaan en een uptempo nummer over een droom waarin het regende – het blijft een singer-songwriter. Niet iedereen is gefocust. ‘Jetro Willems heeft een rode kaart gekregen’, sist bewoner Stefan Bolland naar zijn huisgenoot, wijzend naar zijn telefoon. ‘In de eerste minuut!’ De studenten om hem heen kijken grinnikend op.

Het is precies die huiselijke sfeer die Stukafest tot zo’n succes maakt, besluit human geography-student Joost Ankone in de Jacob Canisstraat, bij ‘poetrypusher’ Justin Samgar. Stukafest is intiem, gemoedelijk en gezellig, vindt hij – en hij heeft gelijk. Of toch niet? Om met de woorden van deelnemend dichter en kleinkunstenaar Justin Samgar te spreken: zolang jouw absolute waarheid goed is voor jou en de mensen om je heen, is er niets aan de hand. Maar let wel: het is een beeld dat je vasthoudt. ‘Zo ben ik erachter gekomen dat ik ben geworden, wie ik altijd al was.’ / Joep Sistermanns