De strijd om de etende introloper
Eetacties zijn voor disputen en kleinere verenigingen de manier om zich tijdens de introductie te laten zien aan potentiële nieuwe leden. Maar hoe onderscheid je je als organisatie? En wanneer is een eetactie geslaagd? ‘We hopen iedere avond één nieuw lid te strikken.’
Disputen Selene en Aquila vroegen bij de gemeente of ze de straat af mochten zetten voor hun eetfeestjes tijdens de introductie. De koks bij dispuut Elegast zorgen dat er op een goede avond honderd eerstejaars in hun vers broodjes beenham kunnen happen. En zo zijn er tijdens de introductie tientallen andere kleinere disputen en verenigingen in de weer om nieuwe leden te werven – onder andere door een van de talloze eetacties te organiseren.
‘Met een goede eetactie zet je je dispuut op de kaart.’
‘Het is drie avonden hard werken, want voor honderd man beenham barbecuen is een behoorlijke operatie’, zegt Kas van Leeuwen van Elegast. ‘Maar met een goede eetactie zet je je dispuut op de kaart. Er zijn veel disputen die allemaal de leukste nieuwe leden willen, dus we moeten ons laten zien. Als er van de honderd gasten een of twee lid willen worden, dan is het de moeite waard.’
Griekse maaltijd
Dat geldt ook voor Dames Dispuut Aisa, dat samen met Dispuut T.H.O.R. een Griekse maaltijd aanbiedt, zo vertelt Daniëlle Hoppenbrouwers. ‘Wij krijgen niet zomaar nieuwe leden, omdat we niet bij een vereniging als Ovum Novum of Carolus Magnus zijn aangesloten. We moeten dus zelf zorgen dat de leukste meiden enthousiast worden van ons dispuut. En dat lukt tijdens de introductie het beste door een goede eetactie en een leuk feestje erachteraan.’
Vanavond kunnen de eerstejaars kiezen uit vijftien verschillende eetacties. De rest van de week waren dat er nog meer. Logisch, vindt Matthijs Knol van dispuut Baldr. ‘Wij zijn te klein om een groot feest te geven. Die zijn er al genoeg en daar kunnen wij niet aan tippen. Een eetactie is voor een dispuut een logisch alternatief en vaak niet minder gezellig.’