Vrouwelijke wetenschappers die een kleine achthonderd euro minder verdienen dan hun mannelijke collega’s. Of dat beeld ook in Nijmegen gewoon is, zoekt de afdeling personeelszaken op dit moment uit. Collegelid Wilma de Koning is optimistisch over de vooruitgang op de campus. ‘Ik denk oprecht dat het de goede kant op gaat.’

Vrouwelijke wetenschappers verdienen 799 minder (bruto) dan mannelijke wetenschappers, blijkt uit onderzoek van het Landelijk Netwerk Vrouwelijke Hoogleraren (LNVH).
‘Mijn eerste reactie is teleurstelling, maar het verrast me niet. Ik denk dat wij niet de enige sector zijn waar dit aan de hand is. In het bedrijfsleven is het waarschijnlijk evengoed aan de orde. Maar daarmee is het geen excuus, laat dat ook helder zijn. Wij hebben in onze diversiteitsagenda, het Christine Mohrmann-programma, aangegeven dat wij onderzoek gaan doen naar een eventuele loonkloof. Wij hebben gewacht op de resultaten van dit onderzoek omdat wij onze cijfers willen vergelijken met de landelijke cijfers.’

Hoe lang gaat het duren voor jullie resultaten er zijn?
‘Wij hopen uiterlijk begin 2017. De cijfers an sich heb je zo, maar je moet die ook interpreteren. Je moet kijken naar waar de vrouwen zitten in hun wetenschappelijke carrière, hoe lang ze hier werken. Het is natuurlijk zo dat in het verleden veel meer mannen zijn benoemd tot hoogleraar dan vrouwen. Die mannen werken hier langer en verdienen wellicht daarom meer. Dat soort analyses moeten we wel doen.’

Vrouwen worden te laag ingeschaald, zegt het rapport van het LNVH.
‘Als dat waar is dan moeten we echt iets gaan doen aan de inschaling van vrouwen. Maar nogmaals, we moeten eerst vaststellen of wij hier ook een loonkloof hebben en waardoor die wordt veroorzaakt. Ik ben het eens met de conclusie uit het rapport dat een eenmalige loonsverhoging of een extra periodiek dan geen structurele oplossing is.’

Alle vrouwen een schaal hoger?
‘We moeten vooral kijken of wij mensen hier goed inschalen. Welke criteria gebruiken wij? Dus ook daar moeten we niet meteen kiezen voor een oplossing die voor de hand lijkt te liggen.’

Maar geen decaan zal zeggen: ik doe maar wat.
‘Ik denk dat we met z’n allen moeten proberen er objectief naar te kijken. Veel onderzoeken laten zien dat anders wordt gekeken naar cv’s van mannen dan van vrouwen. Als dat inderdaad zo is, moeten we dat wel tegen elkaar durven zeggen.’

Wie heeft die objectieve blik? Een kwestie van een commissie aanstellen?
‘Bijvoorbeeld. Of namen afplakken, zodat je niet kunt zien of het cv afkomstig is van een man of van een vrouw. Maar goed, hier is onderzoek naar gedaan. Wellicht kunnen de betrokken wetenschappers ons hierover adviseren.’

‘Ik ben toch ook wel trots dat we dit jaar 21 hoogleraren hebben benoemd waarvan er tien vrouw zijn.’

Vrouwen blijken minder goede onderhandelaars.
‘Ik denk dat dat zeker meespeelt, ik denk dat vrouwen anders onderhandelen dan mannen, absoluut. Misschien moeten wij vrouwen dat beter leren. Dat zijn dingen die wel herkenbaar zijn en die vaker voorbij komen.’

Is dat niet net het punt? De achterstand van vrouwelijke wetenschappers staat al heel lang op de agenda en er verandert maar niks.
‘Er verandert echt wel iets. Er zijn veel meer vrouwen op hogere posities dan dertig jaar geleden. Alleen: een aantal dingen is heel hardnekkig. Het echte doorstromen naar de top van een organisatie, sprongen maken als het gaat om het vergroten van het aantal vrouwelijke hoogleraren. Dat is precies waarom wij het Christine Mohrmann-programma hebben opgezet, om dat te stimuleren.
En ik ben toch ook wel trots dat we afgelopen jaar 21 hoogleraren hebben benoemd waarvan er tien vrouw zijn. We hebben inmiddels ook twee vrouwelijke decanen benoemd aan onze universiteit. We hebben geïnvesteerd in de bewustwording van decanen, we laten zien hoe vooroordelen een rol spelen bij de aanstelling van personeel en hoe ze daar zelf in acteren. Je ziet dat dat iets doet. Ik denk oprecht dat het de goede kant op gaat. Eigenlijk ben ik heel optimistisch.’