Van 1970 tot 1976 was Adri van der Heijden student in Nijmegen. Vandaag was hij even terug, niet op de campus, maar op het stadhuis voor de presentatie van zijn boek over de Vrede van Nijmegen: De ochtendgave.

In 1970 kwam hij in Nijmegen studeren. Eerst psychologie dat hij al snel inwisselde voor filosofie. Na zijn kandidaatsexamen in 1976 hield hij het hier voor gezien en verhuisde hij naar Amsterdam met het plan daar verder te studeren.
We hebben het over AFTh. (Adri) van der Heijden. Gesjeesd student, maar gevierd en gelauwerd schrijver. ‘Ik wilde me in Amsterdam in de theorie van de esthetica verdiepen, maar toen sloeg op een dag de literatuur toe’, vertelt de schrijver in een blikseminterview voorafgaand aan de presentatie in het stadhuis.

Politiek gekonkel
Van der Heijden debuteerde in 1978, maar echte roem vergaarde hij met zijn romancylcus De tandeloze tijd. Het eerste deel daarvan, Vallende ouders, speelt zich grotendeels in Nijmegen af. De hoofdpersonen fietsen onder meer de Berg en Dalseweg af, worden dronken in café Trianon en vervangen de schoenen van de heilige Canisius door Hema-pantoffels.

Zijn nieuwste roman De ochtendgave speelt zich ook in Nijmegen af, maar dan in het zeventiende-eeuwse Nijmegen toen de stad heel even politiek centrum van Europa mocht zijn. Diplomaten en ambassadeurs uit diverse Europese landen kwamen in 1676 hier samen voor vredesonderhandelingen die ruim drie jaar zouden duren. Van der Heijden, die het boek in opdracht van de gemeente Nijmegen heeft geschreven, beschrijft het politieke gekonkel en gekissebis met smaak. De vrede is bij hem geen groots momentum, maar een toevalstreffer, zo lijkt het. ‘Vrede is altijd maar voor kort’, zei de schrijver in het stadhuis. ‘Oorlog duurt eeuwig.’

Wat wel stand houdt, is de liefde, tussen secretaris Caspar Sonmans en zijn Sara. Na een goed geconsummeerde huwelijksnacht blijkt zijn kersverse bruid spoorloos verdwenen. Ondanks zijn wanhoop weet Caspar dat de trouw niet verbroken is; een verbintenis tussen geliefden is een betrouwbaarder contract dan een vredesverdrag. Met De ochtendgave krijgt de stad Nijmegen niet zozeer een monument voor de vrede als wel een monument voor de liefde. / Bea Ros