Mensen kopiëren elkaar als het gaat om hun eetgedrag. Zit je bij een goede vriend, tevens lekkerbek, aan tafel, dan is de kans groter dat jezelf meer eet dan je gewend bent. Maar wat is de invloed van emoties? Eet je nog meer als die vriend en jij verdrietig zijn? Sociale wetenschappers Kirsten Bevelander nam de proef op de som bij kinderen.  

Bevelander onderzocht 112 basisschoolkinderen uit groep 4 en 5. Ze liet steeds een koppel jongens of meisjes kijken naar een verdrietige of vrolijke kinderfilm. Weer andere koppels keken naar ‘neutrale’ kinderfilms, dus zonder gebeurtenissen die gevoelens van verdriet of vreugde zouden kunnen opwekken. Eén van de kinderen werd steeds in het complot betrokken en gevraagd om niets te snacken of een van tevoren vastgestelde hoeveelheid. Wat bleek? Tijdens het kijken naar de verdrietige en vrolijke tekenfilms waren de kinderen meer geneigd om zich aan te passen aan het eetgedrag van hun leeftijdgenoot. Bevelander: ‘Ik vond het opvallend dat de kinderen elkaar ook bij vrolijke emoties in eetgedrag volgden. Dat had ik niet direct verwacht.’ Haar verklaring? ‘Als we emotionele gebeurtenissen verwerken, verlopen andere handelingen zoals eten soms minder aandachtig. We kunnen ons daardoor onbewust gaan aanpassen aan een richtlijn of norm die de omgeving ons ingeeft. Als iemand in die omgeving weinig of veel eet, kan ons dat automatisch beïnvloeden.’ Ze wil ouders niet adviseren om hun kinderen dan maar te verbieden om te snacken als ze voor de tv zitten. ‘Maar je zou bijvoorbeeld wel een afgepaste hoeveelheid kunnen geven om overconsumptie te voorkomen. Ik denk dat het goed is dat we ons ervan bewust zijn hoe dat snacken in z’n werk gaat.’/ Martine Zuidweg