Alexandra van Huffelen wordt nieuwe collegevoorzitter van de Radboud Universiteit
-
Alexandra van Huffelen. Foto: Dick van Aalst
Met Alexandra van Huffelen staat er binnenkort een bekende politica aan het roer van de Radboud Universiteit. De voormalig staatssecretaris is de opvolger van huidig collegevoorzitter Daniël Wigboldus. Van Huffelen wil haar functie in Nijmegen gaan combineren met het partijvoorzitterschap van D66.
De opvolger van Daniël Wigboldus is iemand met een duidelijk politiek profiel. In het vorige kabinet was Alexandra Van Huffelen (56) namens D66 nog staatssecretaris van Koninkrijksrelaties en Digitalisering.
Per 1 februari 2025 is ze de nieuwe voorzitter van het college van bestuur van de Radboud Universiteit, zo maakt de Raad van Bestuur vandaag bekend. Voorzitter Mario van Vliet zegt in een persbericht verheugd te zijn met Van Huffelen. “Ze is een ervaren bestuurder met een sterk netwerk die dankzij haar daadkrachtige en verbindende stijl gericht op samenwerking goed past bij onze universiteit.”
Staatssecretaris en Eerste Kamerlid
Van Huffelen brengt een hoop bestuurlijke ervaring en een groot netwerk in Den Haag mee. In het kabinet Rutte III was ze staatssecretaris van Financiën en in die rol verantwoordelijk voor de afhandeling van de toeslagenaffaire. Daarvoor was ze onder meer algemeen directeur van het Amsterdamse openbaarvervoerbedrijf GVB, wethouder in Rotterdam en was ze directeur bij Essent.
In 2019 en 2020 was Van Huffelen lid van de Eerste Kamer. Als toezichthouder was ze actief in onder meer de zorg- en cultuursector. Haar opleiding bestuurskunde volgde ze aan de universiteiten van Leiden, Rotterdam en in het Deense Aarhus.
‘De Radboud Universiteit wil van betekenis zijn en impact maken. Daaraan voel ik mij verwant’
Het voorzitterschap van het college van bestuur in Nijmegen wordt Van Huffelens eerste baan als bestuurder in het hoger onderwijs. Ze denkt een goede match te zijn met de Radboud Universiteit, laat ze weten in een korte eerste schriftelijke reactie aan Vox.
“De Radboud Universiteit wil van betekenis zijn en impact maken. Het is een waardegedreven organisatie. Daaraan voel ik mij verwant en daarmee heb ik ruime ervaring opgedaan bij andere complexe organisaties, veelal in het belang van de publieke zaak.”
Vrouwelijk college
Met de aanstelling van Van Huffelen krijgt de Radboud Universiteit voor het eerst een vrouwelijke collegevoorzitter. Het college van bestuur zal, samen met vicevoorzitter Agnes Muskens en rector José Sanders, zelfs volledig uit vrouwen bestaan.
“Het past bij deze universiteit die emancipatie hoog in het vaandel heeft staan”, aldus Van Huffelen. “Ik kijk dan ook uit naar de samenwerking met mijn collega’s in het college van bestuur en uiteraard ook naar de samenwerking met alle andere medewerkers en studenten.”
Voorzitterschap D66
Van Huffelen keert de politiek niet de rug toe. Afgelopen september maakte ze bekend voorzitter van D66 te willen worden, een functie waarvoor volgens de profielschets van de partij een inzet is vereist van minimaal 16 uur per week.
‘Een bestuurder kan een of meerdere nevenfuncties hebben. Dat is heel gebruikelijk’
Die ambitie heeft Van Huffelen nog steeds, schrijft ze. Het voorzitterschap van D66 is volgens haar praktisch en inhoudelijk goed te combineren met het voorzitterschap van een universiteit. “Als ik straks voor de Radboud Universiteit werk is dat mijn hoofdfunctie”, aldus Van Huffelen. “Daarnaast kan een bestuurder een of meerdere nevenfuncties hebben. Dat is heel gebruikelijk. Het merendeel van zo’n nevenfunctie vindt plaats in de weekenden en avonduren.”
Van Huffelen laat weten een eventueel voorzitterschap van D66 te hebben voorgelegd aan de raad van toezicht van de Radboud Universiteit. “Die heeft laten weten hiermee in te stemmen.”
Maand zonder voorzitter
Op 1 februari neemt Van Huffelen het stokje over van Daniël Wigboldus, die sinds mei 2017 collegevoorzitter van de universiteit is. Afgelopen juli maakte Wigboldus op 1 januari te stoppen als voorzitter, vier maanden voor het verlopen van zijn termijn. De eerste maand van 2025 nemen vicevoorzitter Muskens en rector Sanders daarom de taken van de voorzitter waar.
mederwerker schreef op 11 november 2024 om 13:15
Deze keuze geeft weinig vertrouwen. De universiteit heeft bestuurders nodig die niet aan de leiband van de politiek lopen.
Gerdie schreef op 11 november 2024 om 14:29
Erger nog, D66 is mikpunt van Wilders & Co. Het maakt de Radboud Universiteit nog kwetsbaarder.
Student schreef op 11 november 2024 om 13:29
Deze benoeming voelt als een politieke zet, eentje die de autonomie van de universiteit onder druk zet. Met haar D66-achtergrond brengt Van Huffelen een partijpolitieke kleur mee die een universiteit als Radboud simpelweg niet nodig heeft. Wat we nodig hebben zijn bestuurders die zich hard maken voor wetenschappelijke vrijheid, niet voor politieke agenda’s.
We moeten ons afvragen: willen we echt dat iemand zonder academische wortels de koers van een universiteit gaat bepalen? Dit lijkt eerder op bestuurlijk opportunisme dan op een weloverwogen keuze voor de toekomst van het hoger onderwijs en onafhankelijk onderzoek.
Vrouwelijke medewerker schreef op 11 november 2024 om 13:56
Nog los van het feit dat mevrouw Van Huffelen een partij-politica is zonder academische ervaring: als de RvT een volledig mannelijk college had benoemd, had iedereen moord en brand geschreeuwd. En volkomen terecht. Waarom is een volledig vrouwelijk college dan wel acceptabel? Volgens mij een precies even slecht idee als een volledig mannelijk college. Ik dacht dat diversiteit zo hoog in het vaandel stond?
Leroy schreef op 11 november 2024 om 14:49
D66 is oververtegenwoordigd in de universiteiten. Ik dacht dat een beetje minder politiek gekleurd ook wel goed zou zijn.
Drie vrouwen maakt mij niet uit. Drie mannen ook goed.
Student schreef op 11 november 2024 om 15:12
Was er eigenlijk geen geschikte kandidaat vanuit de RU zelf? Iemand met een wat sterkere affiniteit, in plaats van het eigenlijke karakterloze dat ik hier lees.
Ewoud schreef op 11 november 2024 om 18:25
Collegevoorzitter aan de RU én voorzitter bij D66 zijn… Tja, het kan? Maar dan kan je beide taken hooguit op 70% uitvoeren. Mij een raadsel hoe men denkt dat dit een goed idee is.
Christoph Lüthy schreef op 11 november 2024 om 23:13
Waarom is hier iedereen zo negatief over deze benoeming? Ten eerste is het donders moeilijk om een fatsoenlijke voorzitter te vinden: de meeste mensen die een organisatie zoals de onze kunnen besturen (incl. een grote medische faculteit), een miljardenbegroting kunnen begrijpen, met Den Haag weten te onderhandelen, enz., willen niet onder de Balkenendenorm verdienen en zullen nooit voor een baan als collegevoorzitter solliciteren. Chapeau dat van Huffelen daartoe bereid is. Ten tweede is de D’66 altijd een onderwijspartij geweest. Uiteraard, niet ieder partijlid was daarin even succesvol; Ingrid van Engelshoven b.v. inderdaad wat minder. Robbert Dijkgraaf (ook D’66) heeft zich echter tot zijn laatste werkdag voor onderwijs ingezet. Dat zijn opvolger van de ‘Eppocalypse’ dit nu allemaal terugdraait, daar heeft van Huffelen toch niets mee te maken! Ten slotte: heeft zich iemand van de negatievelingen in haar leven en haar overtuigingen verdiept? Want die zijn best interessant en passen bij onze universiteit. Of is het gewoon: elke persoon die met politiek in aanraking komt, moet afgekeurd worden? Als dit het argument is, dan zal onze democratie inderdaad niet meer lang functioneren en mag dit kabinet gewoon zijn gang gaan.
Meenjeniet schreef op 12 november 2024 om 08:52
“Het is een waardegedreven organisatie. Daar voel ik mij mee verwant.”
Dat was genoeg geweest om deze situatie te duiden. De rest is beeldvulling.
De tijd van universiteiten als waarheidsgedreven (ipv waardegedreven) organisaties is voorgoed voorbij. Gefeliciteerd, medewerkers. Uw werkgever is nu het nieuwe onderzoeksbureau van D66.
Kees van der Gaag schreef op 12 november 2024 om 10:44
In deze roerige onderwijstijden zou een collegevoorzitter 100% van de tijd en met volledige aandacht voor de universiteit werkzaam moeten zijn.
Stephan Wetzels schreef op 12 november 2024 om 21:18
Ik ken de bestuurlijke kwaliteiten niet, wellicht zijn die boven komen drijven in het afhandelen van de toeslagenaffaire, maar ik zou denken dat je als universiteit met een Katholieke identiteit en oorsprong, ook iemand wil die dat gedachtengoed ondersteunt of een heel klein beetje intellectueel kan uitdragen, in plaats van het tegengestelde provocatieve beeld te representeren. Iemand die John Henry Newman nog eens leest voor het slapen gaan, Edith Stein of stiekem Thomas, die begrijpt wat het betekent om te promoveren terwijl je in een kamertje van 4 bij 3 woont, die theologie en filosofie als de fundamentele pijlers ziet van een universiteit en ach….wellicht heeft bovenstaande schrijver Lüthy gelijk: want wie kent haar overtuiging?
Medewerker schreef op 13 november 2024 om 09:09
Wat opvalt is dat vrijwel alle schrijvers/sters zo weinig vertrouwen lijken te hebben in het functioneren van universitaire benoemingsprocedures en in de mensen die daarbij betrokken zijn. Er is een (ongetwijfeld zeer zwaar samengestelde) BAC geweest, die kandidaten heeft ondervraagd, er is extern advies ingewonnen, onze eigen UGV is gehoord over de voorgenomen benoeming (en er zijn geen tekenen dat het oordeel van de UGV negatief was), het college van decanen heeft een advies uitgebracht. De voor de hand liggende houding zou dan zijn: erop vertrouwen dat al deze mensen hun werk goed hebben gedaan. Vragen naar de nevenfunctie(s) van mevrouw Van Huffelen, haar eventuele partijleiderschap van D66, haar affiniteit met de Radboud Universiteit enz. zijn ongetwijfeld in deze procedure onderwerp van gesprek geweest. Ligt het dan niet voor de hand om de uitverkoren kandidaat op zijn allerminst het voordeel van de twijfel te geven? Dat zijn we verplicht aan degenen die vanuit de universitaire gemeenschap gemandateerd zijn om een kandidaat voor deze belangrijke functie te selecteren.
Peter Vermeer schreef op 13 november 2024 om 10:34
Mijn ervaring is (helaas) een heel andere. Daar was het meer een kwestie van juiste netwerk, juiste vrienden, juiste lobby en vooral valse beloften. Medewerkers die zogenaamd betrokken zouden worden, inspraak zouden krijgen etc., terwijl daar in de praktijk niets van terecht kwam en de benoeming over vele hoofden heen verliep. Ik mis ook de initiële affiniteit met de historie en identiteit van de RU; wat heeft een commissie daar van gevonden? Niets, want geen enkele prioriteit. Maar wat mij meer interesseert is de daadwerkelijke zwaarte van een functie als deze. Ik denk dat de kwaliteiten die je moet hebben om dit te kunnen echt enorm overschat worden. Het is oneindig veel moeilijker om een collegezaal vol studenten te vermaken met een inleiding elektromagnetisme, metafysica of insolventierecht dan om een in een kantoor te zitten nadenken over hoe het nu toch met die prima draaiende universiteit verder moet. Scheelt desondanks 5 schalen.