De universiteit geeft met de sloop van de Thomas van Aquinostraat een visitekaartje af met circulair bouwen: zo goed als al het sloopmateriaal is het begin van iets nieuws. Op Berchmanianum parkeren de auto’s straks op de klinkers uit de straat.

De aannemer voor de sloopwerkzaamheden is mede gekozen vanwege het slimme hergebruik van oud materiaal. Zo worden de lantaarnpalen, fietsbeugels, meubels en afvalbakken buiten de sloop gehouden voor een nieuw leven op het terrein rondom Berchmanianum. Zelfs de putdeksels in de straat worden gespaard.

Iets anders is een nieuw leven voor het in de gebouwen verwerkte materiaal, zoals hout, glas en stalen platen. Het idee deze een plek te geven in de sociale faculteit – de nieuwbouw die straks in het terrein gaat verrijzen – is van tafel. Er is ook serieus studie gemaakt naar hergebruik van de kenmerkende grijze stenen in de nieuwbouw, maar ook dit plan is verworpen.

Nieuw leven voor de stenen

Geert Stoltenberg, projectleider van de sloop namens het universitair vastgoedbedrijf, legt uit dat de stenen al vijftig jaar oud zijn en niet meer voldoen aan hedendaagse eisen. ‘De levensduur zit er echt op.’ Maar ook deze stenen verdwijnen niet op een afvalberg: ze worden vermalen en toegepast als fundering van nieuwe wegen rondom Nijmegen.

Sommige stenen wordt mogelijk een nieuw leven gegund: Stoltenberg heeft al van meerdere kanten het verzoek gekregen om stenen af te staan, mee te verhuizen of om weg te geven aan alumni of medewerkers. ‘Voor die verzoeken uit faculteiten staan we in beginsel open, maar we waarschuwen wel voor het extra werk dat het meebrengt’, zegt Stoltenberg. Zo moeten ze worden vervoerd, losgebikt en opgeslagen.

Wie stenen wil vergaren moet tot de zomer geduld hebben: pas dan gaan de gebouwen echt tegen de grond. De sloopwerkzaamheden starten in februari met onder meer het verwijderen van asbest. ‘Het enige materiaal dat wél definitief wordt verwijderd’, zegt Stoltenberg: het asbest wordt opgeslagen en gestort door een erkende verwerker.