De huidige lichting eerstejaarsstudenten kent de Radboud Universiteit vooral van achter een beeldscherm. Hoe is het om je studententijd af te trappen tijdens coronatijd? Drie van hen aan het woord. 'Het zal moeilijk zijn om het nieuwe normaal los te laten.'

Isabelle Geoffrey – Comparative European History

‘Het is een bijzonder jaar geweest, dat kun je wel zeggen. Toen ik van Kopenhagen naar Nijmegen verhuisde, hield ik er wel rekening mee dat er coronamaatregelen zouden zijn. Maar dat we zó lang in een lockdown zouden zitten, dat had ik natuurlijk niet verwacht. Sinds Kerstmis heb ik mijn familie in Denemarken niet meer gezien. Mijn ouders hebben mij nog niet kunnen bezoeken – zij hebben dus geen idee hoe Nijmegen eruit ziet.

In de winter miste ik mijn familie erg. Gelukkig heb ik een Nederlandse vriend, die ook in Nijmegen woont. Hem heb ik het afgelopen jaar veel gezien. Ook zijn ouders heb ik goed leren kennen. Ik ben zelfs zonder mijn vriend af en toe bij hen op bezoek geweest. Ze waren echt een soort bonusfamilie voor mij.

Om toch nog mensen te leren kennen, maakte ik gebruik van Bumble. Dat is niet alleen een datingapp, maar wordt ook gebruikt om nieuwe vrienden te leren kennen. Echt een aanrader. Zo kwam ik in contact met een Brits meisje, met wie ik af en toe ben gaan wandelen. Zij zat in hetzelfde schuitje als ik. Ook ga ik verhuizen naar een studentenhuis met vier Duitse meiden. Dat wordt vast gezelliger dan de gang op Hoogeveldt, waar ik nu woon.

Een connectie met de universiteit voel ik nog niet zo. Grotendeels heb ik mijn colleges vanachter een scherm gevolgd. Het is moeilijk voor te stellen hoe het hier is als het druk is. Het vooruitzicht dat we straks weer allemaal naar de universiteit kunnen komen, is spannend. Het lijkt me leuk, maar ook overweldigend na het afgelopen jaar. Vóór corona was ik niet goed in alleen zijn. Als er iets is wat ik het afgelopen jaar heb geleerd, is het dat wel.

Bjorn Spaan – communicatiewetenschap

‘Het volgen van online onderwijs vond ik enorm wennen. Het is lastig om je concentratie erbij te houden en om jezelf te motiveren. Ik heb een paar keer college gekregen in De Vereeniging en dan krijg je veel meer mee van wat er gezegd wordt. Het blijft beter hangen. Dat hoor ik ook van medestudenten.

Thuis zijn altijd afleidingen. Daarom vind ik het ook niet fijn om tentamens te maken vanuit huis. In een collegezaal is het helemaal stil. Dan heb je gewoon meer focus. Het gebruik van Proctorio (waarmee studenten thuis in de gaten worden gehouden tijdens een tentamen, red.) vind ik ook niet fijn. Het is een gedoe om alles in te stellen en je hoort regelmatig dat de software eruit valt.

Gelukkig bevalt mijn studie goed. De docenten doen echt hun best. Ze vragen regelmatig hoe het met ons gaat en bieden veel mogelijkheden tot vragen stellen. Ik heb wel een paar herkansingen, maar kan al mijn studiepunten nog halen. Toevallig mocht ik gisteren voor het eerst naar het nieuwe Montessorigebouw – echt een mooi gebouw.

Ik woon nog bij mijn ouders in Nijmegen. Dat is het afgelopen jaar wel een voordeel geweest. We wonen dichtbij de stad en het is financieel natuurlijk prettig dat ik geen huur betaal. Ik zit veel op mijn kamer, maar kan ook nog even lekker in de tuin of woonkamer gaan zitten. Mijn ouders laten me heel vrij om te gaan en staan waar ik wil.

Wat ik het meest heb gemist het afgelopen jaar? Toch wel het uitgaan, denk ik. Het afgelopen jaar moest je, bij alles wat je doet, rekening houden met corona. Gewoon even spontaan iets doen, daar kijk ik het meest naar uit.’

Martijn Hendriks – geneeskunde

‘Ik begon dit jaar met veel zin om een nieuw leven op te bouwen in Nijmegen. Ik werd lid van de studievereniging MFVN, handbalvereniging Ha-Stu, krachtsportvereniging Profectus en de Vegan Student Association. Heel divers, en druk. Maar door de coronamaatregelen vielen er steeds meer activiteiten weg. In het begin van het collegejaar bleef ik in het weekend vaak in Nijmegen, maar op een gegeven moment was er nog maar weinig om voor te blijven.

Het was een kunst om daarmee om te gaan. Ik heb me wel eenzaam gevoeld en geleerd hoe belangrijk sociale activiteiten voor mij zijn. Een invulling van mijn dag is heel belangrijk. In de weekends ging ik daarom vaker terug naar Meppel, waar ik vandaan kom. Het voelde een beetje alsof ik werd teruggeworpen op mijn oude leventje.

Gelukkig had ik lange tijd toch nog wel één college per week op de campus. Dat waren echt de hoogtepuntjes, iets om naar uit te kijken. Verder heb ik, om de tijd op te vullen, verschillende baantjes aangenomen. Examentraining geven, samenvattingen maken, deuren langsgegaan voor goede doelen. Ook ben ik veel gaan sporten – ik train zo’n vier keer per week. In juli doe ik mee aan het NK powerliften. Ik ben niet goed in stil zitten, nee. Ik ben benieuwd of ik volgend jaar al mijn activiteiten kan combineren. Ik wil namelijk ook nog het honoursprogramma gaan doen.

Over de situatie rondom corona probeer ik optimistisch te zijn. Iedereen zal in september wel gevaccineerd zijn, en dan is het probleem hopelijk grotendeels opgelost. Tegelijkertijd zal het ook wel weer moeilijk zijn om het nieuwe normaal los te laten. Het afgelopen jaar is het ons zo ingeprent dat we niet te veel contact mogen zoeken – het zal lastig zijn om die knop weer om te zetten. Het zal best wat moeite kosten om weer nieuwe contacten aan te gaan.’