Door het coronavirus ligt de hele sportwereld stil. Topsportende studenten zitten ineens hele dagen thuis. Een groot contrast met de drukke levens die ze normaal leiden. Hoe vergaat het hen? 'Toen het volleybal stopte, stortte mijn wereld echt even in.'

Gosse van der Meer (24) – Veldrijder en student geografie, planologie en milieukunde

‘Zowel nationaal als internationaal is niet duidelijk wanneer de wedstrijden weer beginnen. Voor mezelf ga ik ervanuit dat er tot september niet gefietst wordt. Dat geeft duidelijkheid en rust. Ik train nu door, zij het op een lager pitje. Fietsen is mijn lust en mijn leven en ik moet fysiek fit blijven.

Bovendien kijk ik zoals elke topsporter met een schuin oog naar de concurrentie. Ik denk dan: iedereen in Frankrijk en Italië zit verplicht binnen. Niemand kan trainen. Dus als ik nu wel doortrain, neem ik een voorsprong op de concurrentie.

Nu alle wedstrijden de komende periode afgezegd zijn, voel ik dat in mijn portemonnee. Het grootste deel van mijn inkomen haal ik uit startgeld, prijzengeld, noem maar op. De komende maanden had ik wedstrijden gepland staan in onder andere Frankrijk, Schotland en Amerika. Vervolgens zou ik eind augustus naar China gaan, een land waar ik inmiddels een aardige naam heb opgebouwd. Dat zijn mooie reisjes – daar hoef ik niet omheen te lullen.

Als topsportende student leid ik een druk bestaan. De huidige coronatijd zorgt in dat opzicht voor rust. Bovendien is het de hoogste tijd om mijn bachelor af te ronden. Daar heb ik nu de kans voor. Als ik de komende periode voor het eerst in mijn leven een klein beetje voorrang geef aan mijn studie ten opzichte van het fietsen, dan studeer ik voor de zomervakantie nog af.’

Julia van der Sprong (20)- Rolstoelbasketballer en student bedrijfskunde

‘Voor mij stonden de afgelopen vier jaar volledig in het teken van de Paralympische Spelen in Tokyo. Ik vind het dan ook enorm jammer dat die een jaar zijn uitgesteld. Al heb ik begrip voor de maatregelen. Gezondheid gaat voor.

Maar mijn plannen zijn wel drastisch gewijzigd. Eigenlijk had ik momenteel een studiepauze om me volledig te kunnen richten op de Spelen. Nu besteed ik extra aandacht aan mijn studie.

Ook ben ik weer bij mijn ouders ingetrokken omdat topsportcentrum Papendal gesloten is. Dat is een stuk saaier. De dagen kom ik door met Netflix. Ook is het erg wennen om mijn teamgenoten ineens niet meer te zien. Ik trainde elke dag met ze, en woonde met sommigen zelfs samen. Gelukkig zitten we allemaal in hetzelfde schuitje en vormen we een hecht team. We spreken en motiveren elkaar veel op de sociale media, bijvoorbeeld door trainingsfoto’s te delen.

Ik volg thuis trainingsschema’s om fysiek fit te blijven. Al is het moeilijk om gemotiveerd te blijven nu het seizoen praktisch ten einde is. Je vraagt je af waar je het voor doet. Maar ik maak er het beste van en train door: dagelijks twee uur. Dan doe ik oefeningen met elastiek en gewichtjes of ga ik een rondje rijden in mijn rolstoel. Verder heb ik een spel ontdekt op de Playstation waar je dansjes nadoet: Just Dance. Een goede manier om fit te blijven merk ik, haha!’

Leon Luini (19) – Volleyballer en student Economics and Business Economics

‘Voor mij betekende de afgelasting van het volleybalseizoen ook meteen het afscheid van mijn teamgenoten en van mijn woonplek op Papendal. Ik was al bezig aan mijn laatste seizoen daar, maar mijn afscheid is nu vervroegd. Het is snel gegaan. Ik moest binnen twee dagen mijn kamer leeghalen en ik heb niet iedereen goed gedag kunnen zeggen. Daar heb ik wel moeite mee. Nu woon ik weer bij mijn ouders. Na de crisis kom ik zeker een keer terug om op een leukere manier afscheid te nemen.

In normale tijden draait mijn leven volledig om de sport. Toen het volleybal stopte, stortte mijn wereld echt even in. Sporten is een eerste levensbehoefte voor mij. Ik train normaal vijf uur per dag.

Gelukkig kan ik ook veel thuis doen. Ik doe krachttraining in de tuin en werk aan andere aspecten van het spelletje, zoals mijn techniek. Daar is op groepstrainingen minder tijd voor – dan draait het meer om presteren en punten scoren .

Ik verwacht volgend seizoen bij een eredivisieclub te spelen. Waar precies weet ik nog niet. Ook bij de clubs is de financiële situatie en de toekomst onzeker. Ik richt me daarom eerst op het EK beachvolleybal onder de 22 jaar in Vlissingen, dat voor deze zomer gepland stond, maar nu doorgeschoven is naar september. Wat er daarna gebeurt zie ik dan wel.’