De 45e editie van de Batavierenrace gaat vanavond van start. Maar hoe gaat het er achter de schermen aan toe? Vox nam een kijkje bij de organisatie, die zelfs op Koningsdag nog dozen stond te sjouwen.

‘Toen ik hier aan begon, vroeg ik me nog af hoe je acht maanden bezig kunt zijn met één weekend organiseren. Maar dat is nu wel duidelijk.’ Elian Konig zet nog snel een doos neer voordat ze Vox te woord kan staan. Het is Koningsdag als we elkaar spreken, maar voor de organisatie van de Batavierenrace zit er dit jaar geen koekhappen in. In plaats daarvan: wagens inladen met allerlei spullen voor morgen. ‘Voor de mensen langs de weg, de EHBO, enzovoort’, legt Konig uit.

Elk jaar doen er 8.500 studenten mee aan de Batavierenrace. Daarmee is het de grootste estafetteloop ter wereld, en dat vergt een hoop voorbereiding. Naast het vijfkoppig bestuur hier in het Gymnasion, zit er ook nog een bestuur in Enschede — het eindpunt van de race. Die worden vervolgens weer versterkt door vaste medewerkers en zo’n 725 vrijwilligers. ‘Ieder jaar krijgen de vrijwilligers een trui, elk jaar een eigen kleur’, vertelt Konig. ‘Als je rondkijkt naar de mensen die nu helpen, zie je al zo veel kleuren. Dat betekent dus dat ze allemaal al flink wat jaren meegaan. Het is een hele hechte kring.’

Van jongs af aan
Konig kwam zelf in het bestuur terecht doordat ze even pauze wilde nemen van haar studie. ‘Eigenlijk studeer ik geneeskunde, maar ik wilde niet meteen aan mijn co-schappen beginnen. Daarom ging ik op zoek naar een bestuursjaar.’ De keuze viel op de Bata. ‘Mijn ouders wonen vlakbij de route, dus ik heb het vanaf jongs af aan meegemaakt. En de afgelopen drie jaar heb ik zelf meegelopen.’

‘De echte rust komt pas bij het eindfeest’

Zo’n evenement vergt een hoop voorbereiding. De start — die dit jaar voor het eerst in de binnenstad is — voegde daar nog extra werk aan toe. Naast de vergunningen, moesten er nieuwe afspraken gemaakt worden met de politie, de artsen en verkeersleiders. Maar het is gelukt. Ook de rest van de route is uitgebreid verkend. ‘Als bestuursuitje hebben we hem zelfs per tandem gefietst.’

Nu komt dan eindelijk alles samen. Al wordt het soms wel érg concreet. ‘Iedere deelnemer krijgt een banaan, dus dat zijn er 8.500 in totaal. Deze week kwam een vrachtwagen die leveren. Toen stond onze hele gang vol met bananenkisten.’ Dus is het voor nu nog even sjouwen, aftellen en straks vooral genieten. Al komt de echte rust pas bij het eindfeest. ‘Pas dan weten we of alles echt goed is gegaan. Maar ja, dan is het ook wel weer voorbij, hè?’