Vandaag gaat Lowlands van start, een van de grootste festivals van Nederland. Maar Bente Bollmann, oud Radboud-student en marketingmanager van het festival, is al maanden druk bezig. Festivals zitten in zijn bloed. Al sinds zijn studententijd organiseert hij ze.

Drie jaar. Zo lang was het wachten op een nieuwe editie van Lowlands. Door de coronapandemie kon het festival in 2020 en 2021 niet doorgaan. Halsreikend keken ruim 60.000 feestvierders uit naar het evenement, dat dit weekend plaatsvindt in Biddinghuizen.

Zo ook Radboud-alumnus Bente Bollmann. Hij is dit weekend echter niet als festivalganger aanwezig, maar als manager marketing en communicatie. Bollmann, werkzaam voor organisator Mojo, is eindverantwoordelijk voor onder meer alle aankondigingen, social media en perscontacten. Ook zorgt hij dat alle grote radio- en tv-stations uitzendingen kunnen maken tijdens het festival én is hij volop bezig met hoe de bezoekers het terrein gebruiken.

‘Maar dat alles gebeurt met een heel team van mensen’, benadrukt hij meteen. ‘We doen dit samen.’

Festivalterrein

Niet gek dus dat de afgelopen maand voor de voormalig student communicatiewetenschap van de Radboud Universiteit al volop in het teken van Lowlands stond. De laatste drie weken was hij al dagelijks aanwezig op het festivalterrein, deze week zelfs van ongeveer 7.00 uur tot 22.00 uur. ‘Eigenlijk is het heel gek. We zijn in totaal een week of zes aan het opbouwen, terwijl er maar een dag of drie feest wordt gevierd’, zegt hij nuchter.

‘Van het programma krijg ik eigenlijk niet zoveel mee’, gaat Bollmann verder. ‘Er zijn altijd wel dingen die geregeld moeten worden. Tijdens Down The Rabbit Hole (een festival nabij Beuningen dat in juni plaatsvond, waar Bollmann eveneens verantwoordelijk voor is, red.) zegden in anderhalf uur tijd vijf artiesten af. Ze hadden corona of problemen met hun vlucht. Dan moet er snel een alternatief gezocht worden én moet dat gecommuniceerd worden naar de buitenwereld. Gelukkig werd dat goed opgepakt.’

‘Als ik een rondje over het festivalterrein maak, ben ik eigenlijk ook helemaal niet bezig met de acts. Ik vind het veel interessanter om te zien hoe het publiek zich gedraagt en hoe de ruimte wordt benut. Is er ook echt sprake van dat festivalgevoel? Wij hebben natuurlijk van tevoren alles op papier uitgedacht, maar of dat in de praktijk dan ook werkt, is soms maar de vraag. Staat een bar wel op de goede plek? Of worden rustige plekjes wel gevonden door bezoekers? Dat soort dingen.’

‘Met vrienden kwamen we op het idee om dan maar zelf een festival te organiseren’

Het organiseren van festivals is inmiddels gesneden koek voor Bollmann: hij doet het al sinds zijn studententijd. ‘Ik werkte naast mijn studie als vrijwilliger bij Shine, een alternatief festival in Eindhoven. Als manusje-van-alles: hekken sjouwen, flyeren. Dat was ontzettend leuk om te doen. Helaas stopte dat na een aantal edities. Met enkele vrienden waarmee ik op Shine werkte kwamen we op het idee om dan maar zelf een festival te organiseren.’

Hard werken

Dat werd SIMPLE: een housefestival op het Stadhuisplein in Eindhoven voor ongeveer 3.500 bezoekers. Vier edities vonden er plaats, van 2004 tot 2007. ‘We regelden alles zelf. Het contact met de gemeente, de begroting, de boekingen, horeca, vrijwilligers aansturen, de productie. Dat was wel hard werken, er ging veel vrije tijd in zitten.’

‘Het waren wel andere tijden hoor.’ Hij begint te lachen. ‘Zoiets lukt vandaag de dag niet meer. De festivalbranche is tegenwoordig veel groter en professioneler. Er is nu ook veel meer regelgeving op het gebied van vergunningen en veiligheid, en dat is maar goed ook. Niet dat het toen schering en inslag was, maar 3.500 of 40.000 man op één terrein is een groot verschil.’

Het harde werken van de festivalorganisator wordt beloond. Bollmann wordt getipt door iemand uit zijn festivalnetwerk om te solliciteren bij Mojo. ‘Ik wilde eigenlijk helemaal niet’, biecht hij jaren later op. ‘Ik wilde de reclamewereld in. Daarvoor was ik ook communicatiewetenschap gaan studeren. Maar oké, de festivalwereld lag me goed, dus ik heb het toch maar gedaan.’

Er verschijnt wederom een grote lach op zijn gezicht. ‘Dat was in 2007. Ik zit er nu nog steeds en mag me met Down The Rabbit Hole en Lowlands bezighouden. Fantastisch toch?’

Nieuwste ontwikkelingen

De ontwikkelingen over de jaren maken het vak zo interessant, legt hij uit. ‘Promotie ging vroeger via posters, advertenties en flyers. Nu doen we dat niet eens meer, dat gebeurt volledig op social media. Of wat te denken van hoe verschillende VR-technieken ingezet kunnen worden? Daar moet je als festival allemaal slim op inspelen, zeker bij Lowlands. We willen toch altijd mee in de nieuwste ontwikkelingen. Dat maakt deze baan zo spannend. Ik moet er niet aan denken dat alles nog zou gaan als vroeger, dan had ik het echt niet zo lang volgehouden.’

Of hij het niet jammer vindt dat hij na al die lange dagen niet zelf kan genieten van het festival? ‘Nee hoor. Als ik ergens naar een optreden zou gaan staan kijken met vrienden, dan begint het na tien minuten al te kriebelen. Dan moet ik weer door. Mijn hoogtepunt is zien hoe het publiek geniet bij een grote act. Dát maakt mijn festivalweekend.’