Feras Aref (20) en Bente Hendriksen (22) zijn aan elkaar gekoppeld door de stichting voor vluchtelingstudenten UAF. Bente kan Feras helpen zijn weg te vinden in de stad en op school, zo is het idee. UAF mikt in de komende drie jaar op vijfhonderd van dit soort koppels.

Elke week zoeken masterstudent Bente Hendriksen (Sociale geografie) en HAN-student Feras Aref (ICT) elkaar even op. Dan drinken ze koffie en praten wat. Feras spreekt de Nederlandse taal behoorlijk goed, ondanks dat hij hier nog maar twee jaar is. En dat is mede te danken aan de gesprekken met Bente.

‘Het voelt helemaal niet als vrijwilligerswerk.’

Feras vertelt dat hij in 2014 uit Syrië vluchtte. ‘Op 14 oktober, om precies te zijn’, zegt hij. ‘Dat weet ik precies, omdat dat de laatste dag was dat ik mijn moeder zag.’ Drie dagen geleden heeft Feras te horen gekregen dat zijn moeder naar Nederland mag komen voor gezinshereniging. En dat is belangrijk: ‘in de Syrische cultuur ben je als familie altijd samen.’ Hij woont nu alleen in een appartement aan de Waalkade.

In september is Feras begonnen met zijn studie aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Hij volgt nu een schakelprogramma, zodat hij in september met zijn studie ICT kan beginnen. ‘Uiteindelijk wil ik mijn eigen bedrijf opzetten.’

Refugees@campus
Het begin van zijn studie viel mooi samen met een nieuw programma van de stichting voor vluchtelingstudenten UAF: Refugees@campus. Dit is een soort buddyprogramma waarin een vluchtelingstudent wordt gekoppeld aan een Nederlandse student.  Het UAF begeleidt hoogopgeleide vluchtelingen tijdens hun studie en het zoeken naar werk. Met dit programma hoopt de stichting dat vluchtelingen zich sneller thuis voelen.

Bente zou twijfelende Nederlandse studenten zeker aanraden zich aan te melden voor het programma. ‘Je helpt iemand ermee, maar het voelt helemaal niet als vrijwilligerswerk. Je wordt gewoon vrienden en doet leuke dingen samen.’

‘Het is de bedoeling dat ik Feras bijvoorbeeld help met het opzoeken van dingen in de bibliotheek.’ Maar dat is bij Feras niet nodig, vertelt ze: hij weet zijn weg zelf behoorlijk goed te vinden. Daarom vullen ze hun ontmoetingen op een andere manier. ‘Gelukkig kan Feras goed koken.’