Tot nu toe hanteerde de bètafaculteit een en dezelfde meetlat om prestaties van onderzoekers te meten. Dat moet anders, aldus vicedecaan onderzoek Frits Vaandrager vanmiddag in een debat voor Radboud Reflects. ‘We hebben een wiskundig handboek met 37.000 downloads, dát moet je laten meewegen.’

In het debat vanmiddag werd korte metten gemaakt met de Shanghai Ranking, een wereldwijde ranglijst die jaarlijks de universiteiten indeelt naar prestaties. Wetenschapssocioloog Willem Halffman verwijst lijsten als deze direct naar de prullenbak. Die ranglijst meet bijvoorbeeld de onderwijskwaliteit door het aantal alumni met een Nobelprijs te tellen. ‘Volstrekt willekeurig, dat zegt toch niks over de onderwijskwaliteit.’

Lijsten

Vicedecaan onderzoek Frits Vaandrager is pragmatischer: zulke lijsten worden nu eenmaal geraadpleegd door studenten en medewerkers in het buitenland in hun oriëntatie op studie of werk. ‘Ik zie niks in beleid om per se hoger op zulke lijsten te komen, maar als je zonder veel moeite iets kunt doen om hoger te scoren, waarom niet.’ Hij wijst op de Universiteit Utrecht, die Nobelprijswinnaar Gerard ’t Hooft na zijn pensioen verzocht aan de universiteit verbonden te blijven. ‘Want dat is goed voor de ranking, nou ja, zo’n stap begrijp ik wel.’

‘Dat doet geen recht aan de verschillen in cultuur tussen de verschillende onderzoeksgroepen’

Niet alleen universiteiten, ook individuen worden in hun beoordeling regelmatig langs één grove meetlat gelegd. Dat het ook anders kan, laat de bètafaculteit vanaf 2018 zien met een nieuwe vorm van loopbaanbeleid voor jonge onderzoekers, de tenure tracks. Het succes van hun aanstelling wordt niet langer voor de hele faculteit op dezelfde manier beoordeeld (met aantallen publicaties en behaalde subsidies). ‘Dat doet geen recht aan de verschillen in cultuur tussen de verschillende onderzoeksgroepen’, zegt Vaandrager. Er komen nieuwe criteria om ieders kwaliteit te beoordelen, die op termijn ook een rol gaan spelen bij de bevordering van het zittende personeel.

Veiligheidssleutel

Vaandrager noemt de maatschappelijke impact van onderzoek ook een manier om prestaties te wegen, zo illustreerde hij vanmiddag met een paar successen van onderzoekers van de bètafaculteit. Bijvoorbeeld de editorial deze maand in de New York Times over het insectenonderzoek van de biologen. Of de inmiddels wereldwijd verspreide digitale veiligheidssleutel mede ontwikkeld door Joan Daemen, hoogleraar Digital Security. Ook wees Vaandrager op de impact van het dit jaar verschenen nieuwe handboek in de quantum theorie van wiskundehoogleraar Klaas Landsman, inmiddels goed voor ruim 37.000 downloads.