Hoe beleven buitenlandse studenten op de campus ‘onze’ 4 en 5 mei? En wat verstaan zij onder bevrijding? Vox vroeg het aan een Rus, een Duitser en een Japanner.

Lena (20, Duitsland): ‘Ik hoop dat het oké is als ik meedoe’
‘Ja, ik weet dat jullie vandaag het einde van de oorlog gedenken en morgen de bevrijding vieren. Ik ben van plan morgen met vrienden naar Arnhem te gaan om mee te vieren. Ik hoop dat dat oké is. In Duitsland leggen politici kransen op oorlogsmonumenten, op 1 mei. Maar dat is alleen voor genodigden, geen dag voor iedereen. Dat is jammer, ik vraag me af waarom we in Duitsland geen dag hebben om het einde van die verschrikkelijke periode te vieren. Als ik aan bevrijding denk, sta ik stil bij het einde van de dictatuur onder Hitler, bij al die omgekomen Joden, en bij de hoop dat we dit nooit meer zullen vergeten. Bij geschiedenislessen op school bekroop me altijd het gevoel dat ik me moet verontschuldigen omdat ik een Duitser ben. Je wordt er vaker aan herinnerd, bijvoorbeeld toen ik in Amerika ooit een vraag kreeg voorgelegd: “Wat doe jij op de geboortedag van Hitler?”’
Lena geeft liever geen achternaam en studie op. 

Olga Pushcina (22, Rusland): ‘De kracht die liefde kan geven’
‘Van Bevrijdingsdag wist ik niks, totdat jij ernaar vroeg. Ik ga ook niks speciaal doen vandaag. De vergelijkbare dag bij ons is 9 mei, als Rusland het einde van de Tweede Wereldoorlog viert. Dat leeft erg, want ieder van ons heeft wel een voorouder die in de oorlog is omgekomen. Van school herinner ik me in de dagen rond 9 mei  de liedjes en gedichten uit de oorlog. In Moskou zal er volgende week weer een grootse en mooie parade worden gehouden. Wat bevrijdingsdag voor mij betekent? Dat ieder mens het recht heeft in vrede te leven. En ik denk aan de kracht die de liefde kan geven.’
Pushchina studeert Business Administration

Aomi Mochida (24, Japan): ‘Bevrijding roept bij mij weinig op’
‘Vorig jaar was ik in Wageningen dus ik weet inmiddels waar deze dagen voor staan. Nee, ik ga niks bijzonders doen vandaag of morgen. In Japan wordt veel bij de oorlog stilgestaan, vooral in augustus als de slachtoffers van Hiroshima en Nagasaki worden herdacht. Op de 15^de die maand is in Tokyo bovendien een massale herdenking van alle slachtoffers van de oorlog in de Pacific, naast allerlei plaatselijke herdenkingen in steden die door bombardementen zijn getroffen. Het woord bevrijding roept bij mij geen speciale betekenissen op – Japan was immers niet het bevrijde land, maar juist het land dat andere naties heeft bezet. Voor de mensen in die landen heeft bevrijding waarschijnlijk een veel groter gewicht.’
Aomi Mochida (24) studeert geschiedenis

/Tekst: Luuk Winkelmolen