Het was wat onwennig in het begin, en ze hadden voor de zekerheid maar wat gespreksonderwerpen voorbereid. Maar dat bleek onnodig. De eerste bewoners van de ‘glassroom’ zijn razend enthousiast over het project, en over elkaar. ‘Gelukkig klikte het, anders was het een lange dag geworden.’

Maandagochtend werden de studenten Joshua Koster (taalwetenschappen) en Floor de Man (filosofie en scheikunde) gedropt in het glazen huis, midden op de campus. Om er vervolgens negen uur later pas weer uit te mogen. De enige interessante bezigheid voor de hele dag: met elkaar praten. ‘Dat ging hooguit in het begin wat geforceerd’, zegt Koster. ‘Maar na een wat onwennig begin liep het gesprek daarna vanzelf.’ Ook De Man vreesde vooraf voor ongemakkelijke stiltes, stroeve gesprekken of een oninteressante medebewoner. ‘Maar het klikte meteen. Gelukkig, want anders zit je daar heel de dag maar naar buiten te kijken. Dan wordt het een lange dag.’

De twee voelden zich – zeker in het begin – wel een levend schilderij. ‘Onder andere door sommige fotografen’, vertelt Koster. ‘Die staan je dan vanuit alle hoeken en standen uitgebreid te fotograferen. En zelf kun je geen kant op hè. Het duurt een paar uur voordat je daar aan gewend bent.’ De Studentenkerk, organisator van het project, nodigde verschillende media uit om aandacht te vragen voor het glazen huis.

Vluchtig contact
De belangrijkste les voor De Man is een cliché, dat geeft ze toe. ‘Maar daardoor is het niet minder waar: je merkt hoe waardevol het kan zijn om zonder afleiding van je telefoon een uitgebreid gesprek met iemand te voeren. Dat weet je natuurlijk eigenlijk wel, maar het lijkt me goed om daar vaker bij stil te staan.’ De zee van beschikbare tijd had een rustgevende werking, vindt Koster. ‘Normaal gesproken heb je onbewust toch vooral vluchtig contact met mensen. Nu weet je dat je de hele dag de tijd hebt, dus op vragen geef je zo uitgebreid mogelijk antwoord. Dat was weleens fijn.’

‘Ik heb geleerd dat het goed is om vaker uitgebreide gesprekken te voeren, gewoon face to face’, concludeert Koster. Op de slotvraag of hij nog ooit met zijn ‘huisgenoot’ De Man af gaat spreken, volgt een verrassend antwoord: ‘Dat weet ik nog niet. We hebben elkaar wel op Facebook toegevoegd…’ / Tim van Ham