En daar was opeens Eelco Keij, fondsenwerver aan de Radboud Universiteit, aan tafel in Nieuwsuur.  Wat deed hij daar?

U sprak bij Nieuwsuur namens Stem voor Nederland. Hoe kwam u daarbij?
‘Via Michiel van Hulten kwam ik bij het landelijk campagneteam, speciaal opgericht voor dit referendum. Michiel en ik kennen elkaar al jaren. In januari zijn we voor het eerst bijeengekomen. Toen zag het er naar uit dat de opkomst hoog genoeg zou zijn om de kiesdrempel te halen en was duidelijk dat we startfunding zouden krijgen.’

Waarom hadden we u niet eerder gezien?
‘Ik heb me wel gemengd in de debatten in het land. Ik heb me ook nog aangemeld voor het debat in Lux, maar ze wilden alleen politici en dat begrijp ik ook wel. In Groningen was ik wel aanwezig bij een debat op de campus.’

Heeft u uw punt in Nieuwsuur kunnen maken?
‘Ik denk het wel. We waren het erover eens, het voor- en tegenkamp, dat referenda op zich prima zijn, maar het lage opkomstpercentage wel te denken geeft. De vraag is of dit is wat de wetgever heeft beoogd met de mogelijkheid om referenda te houden. Daarbij, en dit heb ik niet gezegd in de uitzending, was de subsidieverstrekking heel knullig, voor beide kampen. De wijze van aanvragen was heel onduidelijk en als je een fout daarbij maakte was je kans bijna definitief verkeken. Dat is natuurlijk vreemd.’

Nijmegen stemde tenminste wel ‘voor’, met 53, 2 procent.
‘Ik hoorde het. Dat stemt me tevreden, ook dat studenten overwegend vóór bleken. Het is een goed signaal, maar dus helaas niet afdoende.’

Was het de campagnetijd wel waard?
‘Ik ben wel blij dat we hebben kunnen bijdragen aan een inhoudelijk debat. Al stond de toon van het nee-kamp, de leugens die ze soms verspreidden, me tegen. Dan ook nog dat artikel in het NRC waarin de initiatiefnemers doodleuk verklaarden dat het hen helemaal niet om Oekraïne ging. Dan denk ik: daarvoor misbruik je het referendum niet.’

Kunnen we u vaker in de media zien?
‘In 2012 was ik al veel in de media toen ik kandidaat-Kamerlid was van D66. Dus die ervaring had ik toen al opgedaan. Nou ja, als er weer zoiets speelt en mijn hulp is nodig, dan ben ik wel bereid om mee te doen. Ik zal me actief blijven inzetten tegen de heersende binnen-de-dijken-mentaliteit die ik na tien jaar buitenland toch wel veel in Nederland tegenkom.’ / Martine Zuidweg