Een twintigtal vrijwilligers bracht afgelopen vrijdag de biodiversiteit op de campus in kaart. ‘Met enkele eenvoudige ingrepen willen we het aantal planten- en dierensoorten op het terrein doen toenemen’, zegt hoogleraar Dierecologie Henk Siepel.

Drie groepjes van zo’n zeven mensen, bestaande uit studenten, medewerkers van het vastgoedbedrijf en vrijwilligers uit de omliggende woonwijken verdelen zich in de late ochtend over de campus. Ze noteren welke bomen, struiken en kruidenplanten er op het terrein staan, hoeveel hellingen er zijn en op welke plekken er veel schaduw is. ‘Hier staat een meidoorn en hier een blauwe regen’, klinkt het in een groepje dat het terrein achter het Huygensgebouw en de Proeftuin uitkamt.

Ook wordt nagegaan hoeveel dode bomen er op de campus liggen, of er water is en hoeveel schuilplekken er zijn voor dieren. Zo meten de drie groepen de biodiversiteit op het terrein van de universiteit en het Radboudumc.

Zonnige zomen

Dat de campus onder een sneeuwtapijt ligt, is volgens hoogleraar Dierecologie Henk Siepel geen probleem voor de nulmeting van de biodiversiteit op de campus. ‘Het gaat niet om de plantjes en de beestjes die we nu zien’, zegt hij. ‘Met de biodiversiteitsmeter van het IPC de Groene Ruimte (zie kader) kijken we vooral naar de randvoorwaarden om zoveel mogelijk planten- en dierensoorten te hebben op de campus. Zijn er hellingen in het terrein? Waar staat bos, waar is beplanting, waar is gazon?’

Eenmaal de biodiversiteit in beeld gebracht, kunnen maatregelen worden bedacht om ze te verbeteren. ‘Dat kan al met enkele eenvoudige ingrepen’, zegt Siepel. Hij geeft een voorbeeld. ‘Misschien kunnen we langs de bosranden wat meer zonnige zomen aanleggen, wat meer bloeiende struiken en kruiden kan opleveren.’

‘Op de stukken van het terrein waar niemand loopt, kunnen we het gras laten groeien’

Een ander idee werd vorig jaar al toegepast op de middenberm van de Heyendaalseweg: omdat het gras een tijdlang niet gemaaid werd, ontstond daar een groen lint met veel bloemen en kruiden. ‘Nu worden de gazonnetjes nog gemaaid, wat een harde overgang naar het bos oplevert’, zegt Siepel. ‘Op de stukken waar niemand loopt, kunnen we het gras laten groeien. Dat ziet er wat mooier uit en zo komen er meer kruiden in.’ Toch zijn er enkele voorwaarden: de wandelpaden moeten vrij blijven en er kunnen geen dode bomen blijven liggen in de buurt van de paden.

Aan het eind van de dag blijken de metingen van de drie groepen opvallend dicht bij elkaar te liggen en dat ondanks het grote, diverse terrein. Samen stellen ze een lijst op van mogelijke maatregelen om de biodiversiteit op het Radboudterrein te verhogen. ‘Het is nu aan ons om dit overzicht om te vormen tot een concreet en haalbaar uitvoeringsplan’, zegt Guido van Gemert van de milieudienst van het Radboudumc. ‘Daar kan het universitair vastgoedbedrijf dan mee aan de slag.’