‘Breng vluchtelingen en studenten samen’
Een onzalig plan dat de integratie belemmert. Hoogleraar Sociologie Peer Scheepers reageert op het idee van de gemeente om honderd Eritreeërs te huisvesten op voormalig studentencomplex Griftdijk in Lent.
Onderzoek wijst uit dat het groeperen van vluchtelingen de integratie belemmert. ‘Hoe hoger het aantal, hoe kleiner de kans op succesvolle integratie’, zegt hoogleraar Sociologie Peer Scheepers. Ideaal zijn aantallen van twee, drie of vier statushouders, te huisvesten tussen andere Nederlanders. Honderd Eritreeërs bijeen werkt negatief naar twee kanten: de statushouders zelf richten zich minder naar buiten, terwijl in de omgeving een zekere weerstand wordt opgebouwd tegen contact. ‘Het is veel hoor, zo’n groep van honderd, dat schrikt af.’
Stichting Studentenhuisvesting SSHN is op dit moment nog eigenaar van het complex op de Griftdijk, waar jarenlang 220 studenten zijn gehuisvest. Volgens de plannen wordt het complex in het najaar overgedragen aan de gemeente. ‘De keuze om hier honderd statushouders uit Eritrea te huisvesten is louter een zaak van de gemeente’, zegt Vincent Buitenhuis, hoofd Strategie en Wonen van de SSHN. Er wonen nu nog dertien studenten op de Griftdijk, van wie een deel de komende weken gaat verhuizen. Mogelijk dat een paar studenten na de overdracht aan de gemeente op het complex blijven wonen.
Betere spreiding
Een betere spreiding van statushouders is voor een groot deel de verantwoordelijkheid van de woningcorporaties in de gemeente, zegt Scheepers. Ook de SSHN zou het als haar taak kunnen beschouwen om vluchtelingen onderdak te bieden. Kleine groepen statushouders tussen hoogopgeleide jongeren vormen bovendien een gunstige mix met oog op integratie, zegt Scheepers. Onderzoek leert dat hoger opgeleiden meer openstaan voor vreemdelingen dan lager opgeleiden, en bovendien beter in staat zijn om de nieuwkomers te helpen.
Ook Vincent Buitenhuis van de SSHN verkiest een betere spreiding boven geconcentreerde locaties zoals Griftdijk, maar de studentenhuisvester kán niet tegemoet komen aan het voorstel van Scheepers: alleen studenten hebben recht op onderdak in een van de 6.500 wooneenheden van de SSHN. ‘De statushouder die van plan is te gaan studeren, is dus van harte welkom, maar aan de anderen kunnen we geen kamer toewijzen’, zegt Buitenhuis.
Statuten openbreken
Het openbreken van de statuten om statushouders de kans te geven op een SSHN-woning, noemt Buitenhuis niet realistisch. ‘Onze specialiteit is het huisvesten van studenten, en daar is de hele organisatie op ingericht.’ Hij wijst erop dat wonen meer is dan onderdak bieden, en de benodigde extra sociale begeleiding voor sommige groepen heeft de SSHN niet in huis. ‘Niet elke statushouder is goed toegerust om zomaar op een gang met vijftien studenten te gaan wonen. Die kun je niet aan hun lot overlaten.’ Bovendien is elke kamer méér voor een statushouder een kamer minder voor een student. ‘Zulk beleid zal ons niet door iedereen in dank worden afgenomen.’/ Paul van den Broek
Dorian schreef op 20 augustus 2015 om 12:26
100 man in een complex stoppen dat al jaren bekend staat als het ghetto in Lent lijkt me meer een geval van mensen aan hun lot overlaten dan ze gespreid in studentencomplexen onder te brengen. De SSHN hoeft helemaal niet zelf zorg te dragen voor begeleiding, daar zijn echt wel andere mogelijkheden voor te bedenken. Deze mensen allemaal op 1 plek samenbrengen zal op korte termijn wel relatief makkelijk en goedkoop zijn, maar gaat op langere termijn voor iedereen vooral veel nadelen hebben. Als je daar bewijs voor wilt zien, moet je even naar bepaalde wijken in Rotterdam of Den Haag gaan.
Had de SSHN trouwens niet een kameroverschot?
http://www.voxweb.nl/heeft-nijmegen-straks-een-kameroverschot/
Lijkt me dus meer een kwestie van niet willen dan van niet kunnen.
P schreef op 20 augustus 2015 om 14:29
Het klinkt voor sommigen misschien egoïstisch, maar ik hoef niet naast mensen te wonen die uit een oorlogsgebied afkomstig zijn. Er hoeven er maar een paar door trauma’s ernstige gedragsstoornissen opgelopen te hebben, en ik vind het niet meer fijn om daar te wonen.
Lothar Smith schreef op 20 augustus 2015 om 16:21
Gevalletje NIMBY, i.e. not in my backyard? Het spijt mij, maar ik zie in de reactie van deze ‘P’ enkel een egocentrisch perspectief.
Wellicht moet ik erin lezen het geluk van iemand die nooit voor zware keuzes in het leven heeft gestaan, geen grote persoonlijke verliezen heeft geleden door invloeden waar hij/zij weinig invloed op had. Dan zou hij//zij wellicht beter beseffen hoe belangrijk en waardevol op dat moment de steun is van anderen, bijvoorbeeld met opvang in een ander land, tot er weer betere tijden aanbreken.
(En ja, pyschologische ondersteuning is zeker van groot belang)
P schreef op 21 augustus 2015 om 10:16
Ik word hier dus meteen in het hokje van NIMBY geplaatst, sterk! Ik woon in een gemengde wijk in Nijmegen, met veel mensen uit verschilllende culturen. En dit vind ik fantastisch. Ik ga naar open dagen van een Turks cultureel centrum en haal mijn groente en shoarma bij de Turk om de hoek. Waar ik echter grote moeite mee heb, is dat je mensen zonder inburgeringscursus meteen tussen de studenten plaatst. Mensen die dus niet weten hoe wij hier leven en wat onze normen en waarden zijn, zet je dus tussen de groep mensen die zo ongeveer het vrijste en losbandigste leven leiden. Dit is vragen om problemen.
Willy Peters schreef op 21 augustus 2015 om 11:05
Het historisch besef is bij menigeen tot een zorgelijke omvang gekrompen. Het complex waar het over gaat is niet gebouwd als opvang voor studenten, maar als opvang voor asielzoekers! Pas toen de stroom afnam is besloten om er studenten te huisvesten omdat er toen een tekort aan studentenkamers was.
Natuurlijk kun je idealen hebben hoe je asielzoekers (trouwens ook studenten) het beste kunt huisvesten, feit is dat ze op dit moment in grote aantallen binnenkomen en er snel oplossingen nodig zijn. Ik begrijp niets van de discussie over deze locatie, nog maar 11 jaar geleden gebouwd om vluchtelingen op te vangen, en zeker ook niet bedoeld om ze daar blijvend te huisvesten. Leg mij dan maar eens uit dat het beter zou zijn om ze in groepjes van ca. 3 individueel te verdelen: heeft de organisatie de slagkracht om dat te realiseren binnen een termijn waarop deze mensen woonruimte nodig hebben? Nou dan, gebruik dan wat er is!