‘Buitenlandse studenten hebben het extra moeilijk’
OPINIE Student Hannah Worringer stoort zich aan de beeldvorming rond de internationale student. De drift om opleidingen te internationaliseren heeft bovendien 'drastische en vaak absurdistische vormen aangenomen'.
Met veel interesse heb ik in de Volkskrant het opiniestuk van Stefan Wirken gelezen. Ik was het helemaal met hem eens tot dat ik de laatste zinnen las. Ik schrok van zijn conclusie: dat internationale studenten de studieplekken van Nederlanders afpakken, dat ze van Nederlands belastinggeld leven en dat we aan deze gevaarlijke trend een einde moeten maken.
Van een oud-voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb) verwacht ik dat hij voor alle studenten opkomt, ongeacht hun afkomst. Misschien zijn het meningen zoals de zijne die onderwijsdirecteuren motiveren om het contact tussen Nederlanders en de rest van de wereld te stimuleren. Het argument van Wirken heeft hetzelfde niveau als de bekende uitspraak ‘buitenlanders pakken onze banen af’ – lekker simpel, maar zonder enig gevoel voor nuancering en feiten.
Ik ben zwaar teleurgesteld en bovendien een van de internationale studenten over wie het gaat: vierenhalf jaar geleden verhuisde ik van Duitsland naar Nederland om te studeren. Ik heb nooit spijt gehad van de keuze, maar er vielen me tegenstrijdigheden op waarvan Wirken enkele noemt. De drift om opleidingen te internationaliseren heeft drastische en vaak absurdistische vormen aangenomen.
Geld
Marketingafdelingen van universiteiten draaien op volle toeren om internationale studenten binnen te halen zonder aandacht voor mogelijke doelstellingen die verder gaan dan rendementsdenken. Want laten we eerlijk zijn: het gaat om heel veel geld. Laatst nog zei een docent tegen mij dat hij het jammer vond dat ik enkel uit Duitsland kom want ja, dat ligt wel in het buitenland maar is niet buitenlands genoeg voor de universiteit om meer geld binnen te krijgen.
Wirken zegt dat de meeste internationale studenten na afloop van de studie weer vertrekken. Hij heeft gelijk, want de Nederlandse maatschappij biedt expres vrij weinig incentives om te blijven. Internationale studenten hebben geen recht op een ov-kaart waardoor zij minder mobiel zijn en het moeilijk wordt om een netwerk op te bouwen. Ook is er een hogere drempel om een fatsoenlijke zorgverzekering te krijgen, want daarvoor moet je een baan hebben. We betalen meer, maar krijgen weinig terug. Bovendien zijn er geen onafhankelijke instellingen die voor ons opkomen. Dit zou natuurlijk een van de taken van de LSVb moeten zijn, maar ik betwijfel of ik hun om hulp zou kunnen vragen.
Internationale studenten blijken dus drie functies te vervullen: ze zijn een welkome bron van collegegeld en andere soorten monetaire winst, ze worden gebruikt als zondebok zoals in het stuk van Wirken en ze mogen even glimlachen op een marketingfolder om te laten zien hoe divers en kosmopolitisch het allemaal is. Op een fatsoenlijke manier gerepresenteerd of vertegenwoordigd voel ik me hierdoor niet.
Hannah Worringer is student aan de researchmaster Comparative Social Sciences in Nijmegen. Dit artikel stond eerder op de site van de Volkskrant.
Stijn schreef op 25 januari 2018 om 23:06
Er zijn veel punten waarop je de LSVb kunt bekritiseren, maar dit is er niet één van. Het belangrijkste onderwerp op de agenda van de LSVb is in deze dagen het verbeteren van de huisvesting voor, jawel, internationale studenten.