De foto-met bul hoort in elk studentenplakboek. Zelfs in het gekke jaar 2020 lukte het de meeste studenten hun diploma persoonlijk op de universiteit – of elders – in ontvangst te nemen. Deze zes vertellen over hun grote dag in de Aula of het Van der Valk-hotel.

Bregje van de Weijer (24) – Master Communicatie en beïnvloeding

Een balie-uitreiking of een ceremonie? Bregje van de Weijer twijfelde. Haar scriptie was klaar in mei, maar het duurde nog maanden voordat ze haar masterdiploma kon ophalen. In de tussentijd vond ze een woning en een baan in Amsterdam.

De ceremonie bijwonen werd steeds minder aantrekkelijk. ‘Eerst mochten we geen gasten uitnodigen, daarna bleek er zelfs geen ruimte voor koffie en een koekje achteraf.’ Toch koos ze voor een ceremonie: ‘Voor het ophalen van mijn diploma op de universiteit zou ik toch op en neer moeten. Dan is een magere ceremonie beter dan niets.’

In oktober was het zover. ‘De uitreiking was precies wat ik ervan verwachtte: niet heel persoonlijk. Maar de docenten deden hun best.’ Haar vrienden en familie keken via een livestream mee. Na afloop wachtten ze haar buiten op met een glaasje prosecco. ‘Ook hadden we een momentje voor de clichéfoto’s op de rood-zwarte trap in de aula, want zonder die foto’s ben je niet echt afgestudeerd.’

Jordy Broekmeulen (27) – Master Bestuurskunde

Voor zijn scriptie reisde Jordy Broekmeulen af naar het Europarlement in Brussel. Een week voor de lockdown in maart was hij daar nog. ‘Ik kon nog wat mensen interviewen in een café.’ Daarna deed hij alle gesprekken online. Wel zo efficiënt natuurlijk, maar het plotselinge thuiswerken had ook minder leuke kanten: ‘Een scriptie schrijven doe je alleen. En omdat iedereen thuiswerkt, mis je af en toe iemand om mee te overleggen.’

Broekmeulen vond het daarom extra leuk dat zijn diploma-uitreiking in oktober in de kapel van het Berchmanianum doorging. ‘Het was tof om mijn studiegenoten weer te zien.’ De familie keek mee via het scherm. ‘De restaurants waren toen nog open, dus we konden het na afloop vieren.’ Tegenwoordig heeft Broekmeulen een bijbaantje en is hij druk met solliciteren. ‘Dat gaat helaas allemaal via Zoom. Het scheelt dat ik daar tijdens mijn afstuderen al veel ervaring mee heb opgedaan.’

Iris van den Broek (26) – Master Commerciële communicatie

De diploma-uitreiking van Iris van den Broek was niet in de aula of in het Berchmanianum, maar in het Van der Valk-hotel in Lent. ‘Er was een klein zaaltje gehuurd en een docent had zelfs onderzoeksgeld ingeleverd, zodat een livestream kon worden gemaakt’, vertelt Van den Broek.

Misschien geeft ze op een dag nog een uitgesteld feest, maar nu heeft ze haar handen vol aan haar baan als online marketeer bij een reclamebureau.

Sander van der Goes (22) – Bachelor Sociale geografie & politicologie

‘Bij een diploma-uitreiking vier je de voortgang in je leven. In vier jaar tijd maak je de beste vrienden en leer je zó veel, dat moet je goed afsluiten’, vindt Sander van der Goes. 25 september was zijn grote dag. Al was het niet de uitreiking waar hij van droomde: ‘Mijn begeleider mocht mij niet eens een hand geven.’

Van der Goes snapt dat de uitreiking sober was, maar hij baalt ervan dat er geen gasten aanwezig waren. ‘Mijn ouders keken mee vanuit de auto op de parkeerplaats. Mijn vriendin vanuit huis.’

Gelukkig krijgt hij over een paar jaar een herkansing. ‘Ik heb een tussenjaar genomen en zit in het bestuur van DWARS, de jongerenafdeling van GroenLinks. Hierna ga ik de master Sociale geografie doen. Hopelijk kan ik dan afstuderen met een échte ceremonie.’

Ted van Aanholt (24) – Master Philosophy & Science

‘Bij de ceremonie had ik mijn camera aan mijn vader gegeven’, vertelt Ted van Aanholt. ‘Ik was hem alleen vergeten uit te leggen hoe dat ding werkt. Dus de foto’s zijn niet zo mooi geworden als ik had gehoopt.’ Gelukkig was de locatie wel fraai. Van Aanholts uitreiking was in de Stadsschouwburg. ‘Eerst zou het in de kapel van het Berchmanianum zijn, maar dan mocht er niemand bij zijn. Na een paar boze mailtjes konden we naar de schouwburg. Mét gasten.’

Van Aanholt wilde zijn scriptie in februari eigenlijk al af hebben. Het werd juni. In de tussentijd moest hij leren hoe hij productief thuis kon werken en kreeg hij pfeiffer.

Er was ook een lichtpuntje: dagblad Trouw interviewde hem over zijn scriptie-onderwerp, de nagenoeg vergeten ‘diabolische doctor’ Blasius van Parma (1350-1416). ‘Het artikel heeft maanden op de plank gelegen, omdat er geen plek was in de krant. In juni verscheen het alsnog, precies toen ik klaar was met mijn scriptie.’

Stijn van Nuland (23) – Bachelor geschiedenis

Elk nadeel heeft zijn voordeel. Dat geldt in ieder geval voor Stijn van Nuland. In november kreeg hij zijn bachelordiploma. Familie en vrienden keken via een livestream mee. ‘Hierdoor konden ook mijn opa en oma de uitreiking zien. Het was waarschijnlijk niet gelukt ze naar Nijmegen te laten komen.’

Inmiddels is Van Nuland begonnen aan een master Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen. ‘De laatste maanden van mijn bachelor hoefde ik gelukkig geen vakken meer te volgen. Ik kon zelf mijn tijd indelen en focussen op mijn scriptie.’ Hij vond het als historicus wel onhandig dat alle archieven op slot zaten. ‘Ik had bandopnames nodig van een oud 3FM-programma, die normaal te vinden zijn in Hilversum. Uiteindelijk heb ik, dankzij hobbyisten, veel meer materiaal gekregen dan ik in de archieven had kunnen vinden.’ Maanden later kon Van Nuland dan toch afstuderen en dé foto laten maken op de rood-zwarte trap in de aula.