De Radboud Universiteit heeft sinds deze week een nieuwe campusdichter, en hij komt uit Duitsland. Sander Bisselink werd dinsdagavond in de Hortus verkozen boven de vijf andere kandidaten. Vijf vragen aan de nieuwe dichter (tevens student filosofie van de gedragswetenschappen), plus een proeve van zijn werk.

Had je verwacht dat je zou winnen?

‘Helemaal niet. De concurrentie was erg goed en de stijlen liepen erg uiteen. Het is dus moeilijk om te zeggen of ik nou echt beter was dan de rest.’

Wat kenmerkt jouw stijl?

‘Van huis uit maak ik muziek, dus dat ga je waarschijnlijk terugzien in mijn gedichten. Het zijn eigenlijk meer liedteksten. Er zit bijvoorbeeld veel herhaling in en ik maak veel gebruik van ritme.’

Lezen we in jouw gedichten je Duitse achtergrond terug?

‘Duits is mijn moedertaal. Ik kijk dan ook anders naar het Nederlands dan een Nederlander dat doet. Sommige dingen vallen me op, zoals rare spreekwoorden. Die gebruik ik dan weer in mijn gedichten. Op deze manier wordt mijn gebrek een voordeel.’

Wat hoop je te bereiken met je gedichten?

‘Ik wil studenten laten zien dat poëzie een toegang kan zijn om een taal te waarderen. Ik wil mijn gedichten dan ook op een laagdrempelige manier presenteren.’

 

[kader-xl]

Gedicht van Sander Bisselink: ‘Wachtend op de avond’

 

het is zomer

en ik wacht op de avond

de middag blauw, de nachten rood

het land vervaagt

en wolken verwelken

de krekels ze werken maar mijn adem komt tot rust

 

voel je de zomer

voel je het pulseren van de warmte

gevoelens smelten samen en verven de lucht

ik wil zo graag slapen in de zon

maar ik kan niet meer dromen

door mijn oogleden de lichtstralen ze dansen en vragen om mij

 

hoe jong we waren

hoogblond en de oren verbrand

spelen met water, houd je rok vast terwijl je fietst

hebben we tijd verloren

halen we kleuren door elkaar

je blijft bij me liggen alleen omdat je te moe bent om te gaan

 

het is zomer

en ik wacht op zijn einde

[/kader-xl]