Een avondzonnetje, een handjevol supporters en de hobbelige grond van het Radboudbos onder je voeten; wat wil je nog meer? Student bedrijfscommunicatie Bregje van de Weijer liep met 92 anderen gisteravond (woensdag 17 april) de Campusrun.

De Campusrun wordt jaarlijks georganiseerd door NSAV ’t Haasje, ASAP en de NSSR. Dit jaar in het voorjaar vanwege de Batavierenrace, zodat de Campusrun een goede training zou zijn voor die estafetteloop in mei. De lopers leggen zo’n vier kilometer af, dit jaar zoveel mogelijk over de nieuw aangelegde paden in het bos. De start en finish zijn op het Erasmusplein.

Dit jaar liepen 93 deelnemers mee. Ik was er daar één van. Voor mij was het de eerste hardloopwedstrijd, nadat ik in december voor het eerst de stoute (hardloop)schoenen aantrok.

Toen ik vrienden informeerde over mijn hardloopplannen, zeiden ze: ‘Vier kilometer, dat red je wel zonder al te veel training.’ Ze wisten niet dat ik al moe werd van tweehonderd meter naar de bushalte rennen. Meedoen aan een hardloopwedstrijd was voor mij een kleine persoonlijke overwinning.

Zumbales

Om 15.00 uur, toen ik over het Erasmusplein liep, was er nog niets te zien, maar tegen zessen stonden er een opblaasbare startboog, twee kraampjes en een mini-podium. Deelnemers kregen, naast een nummer, een chip voor aan hun schoen. Daarmee werd de tijd vastgelegd. Het stretchen met de groep was komisch, en leek meer op een BOM-workout of Zumbales dan de paar stretchoefeningen die ik normaal doe. ‘Over dertig seconden starten we!’ werd omgeroepen.

Meteen na de start merkte ik dat het tempo hoog lag. Ik nam me voor om het iets rustiger aan te doen. Dat was maar goed ook, want het parcours was niet bepaald vlak. We trotseerden de trappen bij het sportcentrum, de brandtrap van de loopbrug tussen EOS en Erasmus en de ‘bergen’ bij het Huygensgebouw. Organisatoren gaven duidelijk de route aan en boden steun in de vorm van leuzen: ‘Kom op, je bent er bijna!’. Daarnaast veel verbaasde gezichten van toevallige voorbijgangers.

Nog één kilometer

Tussen de twee en drie kilometer had ik het zwaar. Mijn teamgenoten waren in de verste verte niet meer te zien. Maar ik genoot van de bossen naast het toekomstige Maria Montessorigebouw, dat hield me overeind, en toen een bordje nog één kilometer aanduidde, zag ik in de gedachten de finishlijn al verschijnen. De laatste stappen over de eindplaat met de avondzon in mijn rug voelden als water in de woestijn. Ik was uitgeput, maar trots. Op naar de vijf kilometer tijdens de Batavierenrace!

Bij de vrouwen won Lieke Wijnbergen met een tijd van 17:27 minuten. De snelste tijd werd gehaald door Joost van Wijngaarden met 13 minuten en 49 seconden. Daarnaast waren er nog drie teamklassementen: de studieverenigingen, de faculteiten en de losse teams. Van de studieverenigingen werd Desda eerste, van de losse teams was dat triatlonvereniging Trion. De Faculteit der Managementwetenschappen viel ook in de prijzen. Mijn eindtijd was 24:59. Daarmee eindigde ik op de 76^e plek.