Transplantatiechirurg Daan van der Vliet van het Radboudumc is blij met het Tweede Kamer-besluit over orgaandonatie. ‘Als ik een kind opereer dat is overleden, kan ik ’s nachts niet slapen. Maar het is wél een troost als daar later een ander kind door in leven blijft.’

Transplantatiechirurg Daan van der Vliet van het Radboudumc was blij toen hij afgelopen dinsdag hoorde dat de Tweede Kamer had ingestemd met een verandering van de orgaandonatie. In principe wordt iedereen nu orgaandonor, tenzij mensen aangeven dat niet te willen. Al moet de Eerste Kamer nog instemmen met het voorstel. ‘We zitten al heel lang op dit besluit te wachten’, zegt Van der Vliet. ‘We weten allemaal dat er grote wachtlijsten zijn voor organen. Er zijn zo veel mensen die wachten op een orgaan en tijdens het wachten overlijden. In Europees verband lopen we achteraan.’

Van der Vliet is hoofd van het zogenaamde Uitnameteam van Oost-Nederland, een groep van speciaal opgeleide chirurgen die worden opgeroepen als een donor overlijdt. ‘Wij komen dan met onze eigen mensen en onze eigen instrumenten naar zo’n ziekenhuis. Het enige wat wij nodig hebben is een patiënt en een operatiekamer.’ Het team opereert de donor en stuurt de organen op weg naar de nieuwe eigenaar.

‘Het is heus niet zo dat wij daar als een robot te werk gaan.’

Gisteren was Van der Vliet in Zwolle, vanmiddag in Den Bosch, morgen is hij weer in Nijmegen voor een orgaantransplantatie. Ze hebben niet altijd vliegende haast, verzekert hij. Behalve dan in het geval van een donor met een hartstilstand. ‘Dan moeten we snel opereren. De organen gaan dan heel snel achteruit.’

Zo’n operatie duurt vaak lang. ‘We gaan zo respectvol mogelijk om met het lichaam van de donor. Dat kost tijd en die tijd nemen we ervoor.’ De artsen mogen niks beschadigen. Een kwestie van zeer goed je anatomie kennen en zorgvuldig werken, zegt de chirurg. ‘Het is heus niet zo dat wij daar als een robot te werk gaan. Als ik een kind opereer dat is overleden, kan ik ’s nachts ook niet slapen. Maar het is wél een troost als daar later een ander kind door in leven blijft.’

In de praktijk blijkt het lastig voor de familie van een overledene om snel te beslissen over donatie. ‘Als je het Nederlanders vraagt, vindt bijna 70 procent het een goede zaak. Tegelijk is maar 30 procent donor. We hopen dat met dit besluit die discrepantie is opgeheven.’