De nieuwe toekomst voor het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis, die gepaard gaat met vertrek van drie van de negen medewerkers, heet tot dusver een ‘herinrichting’. Een eufemisme, aldus de Ondernemingsraad van de universiteit, die de zaak behandeld wil zien als een echte reorganisatie. Volhardt het universiteitsbestuur, dan stapt de OR naar de Ondernemingskamer.

Het klinkt als een bureaucratisch steekspel, maar vooral voor de negen betrokken medewerkers van het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis (CPG) maakt het een groot verschil. Een ‘herinrichting’ kan eenvoudig worden afgehandeld, een reorganisatie – de Ondernemingsraad wil de zaak als zodanig beschouwen – gaat gepaard met veel meer waarborgen. Volgens de OR hebben de medewerkers daar recht op, zeker het drietal dat moet uitzien naar een toekomst buiten het CPG.

Begin deze maand werden de medewerkers van het CPG verrast door het voornemen van het bestuur van de letterenfaculteit (waaronder het CPG valt) het centrum fors in te krimpen. De reden: gedurende veertien jaar is jaar in jaar uit een tekort gerezen, dat opgeteld nu de spuigaten uitloopt. Het idee is dat zes medewerkers van iets lagere rang gaan strijden om drie ‘senior’-posities. Zodoende wil het faculteitsbestuur een ander euvel van het CPG verhelpen: de kwaliteit van de wetenschappelijke output verbeteren.

Binnen de medezeggenschap van de letterenfaculteit is met succes beijverd het dossier over te hevelen naar de Ondernemingsraad van de universiteit. En daar wordt nu de zaak op scherp gesteld: bij het ingelast overleg met het college van bestuur vandaag moet het stempel ‘reorganisatie’ op het dossier. Anders stapt de OR naar de Ondernemingskamer, de hoogste beroepsinstantie voor medezeggenschapsgeschillen.

Grijs gebied
Het inschakelen van de Ondernemingskamer is nog nooit eerder voorgekomen aan de universiteit. Maar de OR acht die stap nu nodig. Ondernemingsraadslid Bernadette Smelik: ‘Er is een grijs gebied in dit soort zaken. Of iets een reorganisatie wordt, hangt af van de grootte van de betrokken organisatie, van het aantal mensen dat erbij is betrokken. Het CPG zit precies in dat grijze gebied. De OR ziet het dossier ook als een testcase om duidelijkheid te krijgen over de grenzen van onze bevoegdheden.’

Intussen rijst uit de stukken een groot aantal vragen op. Hoe kunnen tekorten veertien jaar lang oplopen zonder dat iemand ingrijpt? Waarom nu ineens de wetenschappelijke taakstelling zo zwaar aanzetten, waar het CPG jaar in jaar uit goed werd geëvalueerd? Had het bestuur van de faculteit niet veel eerder aan de bel moeten trekken bij het CPG, of zijn de jaargesprekken van de decaan met de CPG-directeur een wassen neus geweest? En als dat zo is, is het dan billijk dat medewerkers daarvoor moeten boeten? En wat is de rol van de Stichting Parlementaire Geschiedenis, waaronder het CPG valt, die vorig jaar nog zo succesvol was bij het afwenden van een ministeriële bezuiniging?

Bernadette Smelik vindt het te vroeg om op de vragen in te gaan. ‘We willen eerst de garantie dat het een reorganisatie wordt, anders zal de OR dit dossier niet eens gaan behandelen.’ Volgens de regels ligt de afhandeling van een herinrichting in handen van de faculteit, reden voor de raad de vragen over de gerezen problemen voorlopig op het bordje te leggen van de facultaire medezeggenschap. Smelik: ‘De OR moet maandag eerst het geschil met het universiteitsbestuur bespreken, daarna zien we weer verder.’ Het college van bestuur wil in afwachting van het overleg vandaag geen commentaar geven. / Paul van den Broek