Geneeskundestudenten springen bij in de strijd tegen het coronavirus. De Nijmeegse co-assistent Norah (niet haar echte naam) werkt op de verpleegkundeafdeling in een Brabants ziekenhuis en houdt voor Vox een dagboek bij. 'Van de zeven studenten op onze afdeling moesten er drie weg. Ik was écht even bang dat ik naar huis zou moeten.'

Zaterdag 2 mei – Chaos

Terwijl het aantal patiënten op de IC gelijk blijft, nam het aantal op de corona-afdeling de laatste tijd verder af. Daarom is besloten een deel van de afdeling weer in te richten voor de reguliere zorg.

Ik hielp met het schoonmaken van de kamers en de overplaatsing van patiënten. Zo’n overplaatsing  verloopt chaotisch: niemand weet precies wat zijn of haar taak is, iedereen loopt door elkaar. Desondanks gaat het snel. Binnen no-time maakten we de kamers corona-vrij en geschikt voor reguliere patiënten.

Zondag 3 mei – Vooroordelen

Behalve uit studenten bestaat ons team grotendeels uit mensen die hier al langer werken. De meesten hebben kinderen – sommigen kregen die al op relatief jonge leeftijd. Ik studeer nog en heb echt een ander leven. Ik merk dat de gespreksonderwerpen op de werkvloer dan ook verschillen van die in mijn vriendengroep. Toch vind ik het leuk om mee te praten. Waar ik aanvankelijk dacht dat het niet mijn type mensen waren, merk ik nu dat ik het met enkelen juist erg goed kan vinden.

Maandag 4 mei – Spannende dag

In het begin, tijdens de opmars van corona, popten veel nieuwe initiatieven op. Deze vallen nu langzaamaan weg. Een daarvan was een telefoonlijn voor mensen die spullen wilden doneren om het ziekenhuis(personeel) te steunen. De lijn werd bemand door studenten die de giften ook ontvingen en verdeelden onder het ziekenhuispersoneel. We ontvingen van alles, van mondkapjes tot muziekboxjes en tosti-apparaten. Maar nu corona al langere tijd onder ons is, ontvangen we logischerwijs minder spullen.

‘Zomervakantie zit er voor mij niet in’

Door de afname van het aantal corona-patiënten is een deel van het studentenpersoneel overbodig geraakt. Vandaag kregen we te horen welke studenten nog mogen blijven werken en welke niet. Van de zeven studenten op onze afdeling moesten er drie weg. Ik was écht even bang dat ik naar huis zou moeten. Gelukkig kan ik opgelucht ademhalen: ik mag blijven.

Woensdag 6 mei – Menselijke behoeften

Op de corona-afdeling is het warm. De deuren blijven dicht om de kans op verspreiding van het virus zo klein mogelijk te maken. Toen ik vandaag een patiënt naar de CT-afdeling begeleidde en we de corona-afdeling verlieten, merkte ze dat direct op. Zodra we de ziekenhuisgangen betraden, snoof ze de frisse, koelere lucht op. Voor haar echt een genietmomentje!

Diezelfde vrouw staat regelmatig voor de wand die als scheidslijn dient tussen de corona-afdeling en de niet-corona-afdeling. Ze kijkt dan door het raampje om mensen zonder mondkapje en beschermingspak te zien. Ze heeft behoefte aan normaal menselijk contact, aan normale menselijke gezichten. Als ik dat zie… het raakt me.

Donderdag 7 mei – Zomervakantie

De universiteit heeft besloten de coschappen – die niet doorgaan dit jaar – te vervangen door thuisonderwijs. Daar waar docenten ons eerst aanspoorden te werken voor het ziekenhuis (35 uur per week in mijn geval), komt er nu ineens thuisstudie bij. Hoewel ik voor een deel van de gewerkte uren studiepunten ontvang, blijft het druk de komende maanden. Zomervakantie zit er voor mij niet. Al vind ik dat ook weer niet zó erg. Door de maatregelen zullen we toch niet op vakantie kunnen.