Ik zal eerlijk zijn: de enige reden dat ik vanavond een verslag wilde schrijven over de Dance Clash studentendanswedstrijd was Hanka Venselaar, drievoudig Benelux- en Europees kampioene en wereldkampioene poletricks. Behalve filmpjes op Dumpert, van meisjes die een poging doen tot en dan van de paal flikkeren, heb ik nog nooit iemand zien paaldansen.

Mijn geluk kon niet op toen ik erachter kwam dat er naast de act van Hanka Venselaar nog twee andere paaldansacts op het programma van de danswedstrijd stonden. Om te beginnen was er Maaike Zwart, die verkleed als een elfje, een Efteling-achtige performance neerzette. Met lichtjes in haar haar hing ze ondersteboven zonder handen boven in de paal. Ik wist niet eens dat dat mogelijk was. Zonder handen!? Daarna kwam Myrthe die het paaldansen zoals ik het me had voorgesteld meer eer aan deed. En dan bedoel ik niet dat ze van de paal afviel. Op het uitdagende nummer Fighter van Christina Aguilera kroop ze aan het einde van haar act als een tijger over de vloer richting de jury. Maar niet voordat zij zichzelf in een split ondersteboven van de paal af liet glijden. Op dit punt was mijn mond nog steeds niet gesloten geweest. Nu zou ik de andere dansers te kort doen als ik het alleen over de paaldansacts zou hebben. Ik weet niet zo heel veel van dans, maar wat Birte & Flo lieten zien, daarvan kan ik zelfs zeggen dat het heel erg goed is. Elk pasje was afgestemd op een manier waarop alleen Siamese mimespelers dat kunnen. Met humor en originele bewegingen, handen die bewegen als een vis die omhoog zwemt, of Birte die de ruggengraat van Flo liet bewegen alsof ze in een pot roerde (Flo de pot, Birte met de lepel in de hand), waren ze zowel de winnaar van de publieksprijs als de juryprijs. Een toeschouwer die halverwege binnen kwam tijdens de show: ‘Er komt toch nog wel een paaldansact he?’ Jaa-ha. Rustig. Als laatste was er Anissa Foukalne die met moderne dans de jury probeerde te imponeren. En dat lukte. Ze waren erg te spreken over de muzikaliteit en de creativiteit in haar optreden. Alleen dat haar gezicht op janken stond (dit hoorde bij de act) kon de jury minder behagen. Ze kreeg als tip de emotie in haar stuk meer op te bouwen en zichzelf minder ‘emotioneel uit te putten’. Ook drama kan je overdrijven. En nu komt er dus het stukje waarin ik een soort van conclusie moet schrijven. Over hoe het allemaal niet zo was als ik had verwacht. Iets over Hanka Venselaar en haar act, en hoe paaldansen meer is dan ordinaire striptease. Maar (om maar in een cliché te vervallen), ik kom woorden te kort. Serieus. Ik geloof dat ik een keelontsteking heb opgelopen. Aangezien ik toen ik thuis kwam nog steeds mijn mond open had van verbazing. Zonder handen!? Respect. Nu wil ik niet dat jullie denken dat paaldansen alleen maar heel erg knap is. Ik zou liegen als ik niet zou toegeven dat het er ook gewoon enorm sensueel (mooi woord voor: sexy) uitziet. Het is verleidend, of heeft dat in ieder geval in zich. Of zoals verlate toeschouwer achter mij het platter omschreef: ‘Man, moet je kijken hoe ze die paal vastpakt, godverdomme hé. Dat is geil toch?’/ Joep aan den Boom