Fotograaf Dick van Aalst heeft een eigen kijk op de campus. Om de week kiest hij een beeld waar hij in honderd woorden iets bij vertelt. Wellicht zien we dan meer – of iets anders – dan bij de eerste blik.

‘Er gaan woorden door de zaal. Die zien we niet. Wel de hoofden waarbinnen iets met die woorden gebeurt, in elk geval het in beweging brengen van vingers die de woorden omzetten in tekst. Wat staat er op die schermen? Ik vermoed chagrijn tussen de oren. Hoe vroeger op de dag, hoe ingewikkelder de materie, hoe voller de zaal, des te somberder zie ik de massa. Op de schermen staan waarschijnlijk niet de vragen waar het om draait. Waar doe ik het eigenlijk voor? Wat heb ik vandaag nu werkelijk geleerd? Laat staan dat er antwoorden op staan. Te ondoorgrondelijk voor dit moment, de gedachtes zullen de schermpjes niet bereiken. Om chagrijnig van te worden.’