Fotograaf Dick van Aalst heeft een eigen kijk op de campus. Om de week kiest hij een beeld waar hij in honderd woorden iets bij vertelt. Wellicht zien we dan meer – of iets anders – dan bij de eerste blik.

De groene campus bestaat alleen als je die wilt zien. De een noemt je een dromer wanneer je alleen een groene campus ziet. De realist zegt vooral de grijze campus te zien. Hoe kan de fotograaf beoordeeld worden als manipulator wanneer je een foto van het Erasmus in het groen gekaderd laat zien. Er zijn geen bomen gephotoshopt. Ze zijn er toch echt. Volgens mij bepaalt jouw en mijn stemming de kleur van de campus. Hoe vrolijker hoe romantischer hoe groener de campus. Het is daarom niet zo slim om open dagen in de herfst te organiseren. Het najaar is toch de tijd van terugdenken, van melancholie. Kleuren zijn er wel, maar het groen wijkt terug. Je ziet geel en rood, en met een al te herfstachtige blik wordt de campus al gauw wat bruin, om niet te zeggen: grijs. De open dagen zijn vooral op de toekomst gericht. Dat roept verwarring op. Ideaal is de lente met nieuw groen, nieuwe hoop, zonnige toekomst, energie voor het onbekende. Ontluikend groen op de campus. Met een beetje sturing en aandacht zien de aspirant studenten een prachtige groene campus en zelfs met een paar spectaculaire roze wolken