Fotograaf Dick van Aalst heeft een eigen kijk op de campus. Om de week kiest hij een beeld waar hij in honderd woorden iets bij vertelt. Wellicht zien we dan meer – of iets anders – dan bij de eerste blik. ‘Het is niet eerlijk: al je aandacht gaat altijd naar dat kasteel. Waarom eigenlijk? Je ziet het bijna dagelijks. Langzamerhand weet je het wel, het is er gewoon en het zal er altijd zijn. Nu is het tijd om verder te kijken, of beter: dichterbij: heb je hèm wel eens gezien? Melancholie in steen, trots op zijn positie, zijn blik oneindig diep naar binnen gericht. Hij straalt in de zon en huilt in de regen, en juist onder dit mooie licht mogen we ook wel eens even bij hem stilstaan.’