Dat Nelissen meer ziet dan de gemiddelde leek is niet gek. Het cv van de geboren Maastrichtenaar spreekt voor zich: van 1966 tot 1986 was hij universitair hoofddocent Urbane en Rurale Sociologie aan de Radboud Universiteit. Daarna was hij tot 1991 universitair hoofddocent Bestuurskunde en later tot zijn pensioen nog hoogleraar in hetzelfde vakgebied. Die laatste functie combineerde hij met zijn bijzonder hoogleraarschap natuur- en milieuvraagstukken aan de Tilburgse universiteit. Steden en hun gebouwen hebben hem zijn hele leven lang geboeid.

Recentelijk verscheen het boek Mijn favoriete gebouw in Nijmegen, waarvoor Nelissen samen met enkele co-auteurs aan Nijmegenaren vroeg of zij hun meest favoriete gebouw wilden insturen én daarover iets wilden vertellen. Het resultaat werd een 370 pagina’s dik boek met de meest uiteenlopende gebouwen uit de Waalstad. Het campusterrein is goed vertegenwoordigd met onder andere Huize Heyendael, de Erasmustoren en het gebouw van Tandheelkunde. Maar ook Villa Oud-Heyendael, dat verscholen ligt achter de Studentenkerk (die eveneens in het boek staat) komt aan bod.

Grotiusgebouw

In het boekwerk is ook plek voor moderne architectuur. Zo heeft het in 2013 opgeleverde Grotiusgebouw een plekje, een van de persoonlijke favorieten van Nelissen. Voor Vox vertelt hij over de nieuwbouw en bijbehorende visie op de campus, het verschil tussen brutalisme en modernisme, hoe ouderwetse gebouwen samenvloeien met nieuwbouw én hoe de campus eigenlijk als één groot geheel moet worden gezien.